III

't Was eventjes zoeken naar de manier
van dingen verwoorden, van woorden verdingen
en hoe ik er achter kwam doet me geen zier
maar nu ik er achter ben, wil ik haast zingen

Ik kon me niet uitdrukken daar en niet hier
ik zocht naar een uitweg om er te geraken
vergeten verzuchtingen op het klavier
en dan toch die opluchtingskreet kunnen slaken

Vergeten verzuchtingen waren hier rond
als schimmen herinneren ze mij aan wat was
volslagen vergankelijk en opgebrande lont
nu zit ik gegoten en warm is mijn jas

Een zinnig en zonnig moment

Voor ik ze vergeet wil ik het nog eventjes hebben over mijn huwelijksreis. Of noem het mijn huwelijksdag, of gewoon een dag waarop ik iets "superleuk" deed met iemand die ik graag heb.

Dat het zo zou meevallen was moeilijk te voorspellen, maar de zon die kwam piepen en de grote, groene bomen deden ons beseffen dat de omstandigheden ideaal waren. We spraken over zaken die ons bezighielden, hielden pro formagelul achterwege en keken elkaar in de ogen.

Eerst overstappen en daarna afstappen, en we gingen meteen de hoogste berg op die we konden vinden. In een andere taal spraken we een oud vrouwtje aan en zij wees ons omstandig de weg naar een park waar het mooi was.

We hadden alle tijd van de wereld en meer. Er was geen schema, er was geen draaiboek. We hadden de zon met ons en het gras was droog. We lagen op onze ruggen en keken om beurten naar de lucht en naar elkaar.

Over onze idealen hadden we het, en over de realiteit. We kwamen enorm goed overeen, zo bleek eens te meer, en we wisten het, we genoten ervan. Ik sprong van een schommel, zij maakte een foto, en ze dronk het lokale bier terwijl ik gniffelde om zoveel overgave.

Natuurlijk moesten we terug, maar nog steeds scheen de zon. De wereld leek een goede plek, de mensen waren lief en de treincoupés knus. We moesten dit vaker doen, vertelden we elkaar, en we maakten halve plannen. Voor nieuwe huwelijksreizen, onder gelijkgestemden, op zonnige plaatsen.

Klein

Hey,
Ik ben Steven Defour, aanvoerder van Standard, de grootste club van België en ik wil even iets zeggen naar aanleiding van de hetze van afgelopen weekend.
Ik heb nergens spijt van en besef niet dat ik al mijn zinnen met 'ik' begin, omdat ik me niet bewust ben van mijn buitenproportionele ego. Op internet las ik een bericht van een gefrustreerde "blogger" die zei dat ik "oliedom" ben, maar dat raakt mijn koude kleren niet. Ik ben een voetballer met internationaal potentieel. Gouden schoen gewonnen, blitzcarrière voor de boeg. En wat kan die blogger eigenlijk?

Dat weet U toch, dat ik de gouden schoen gewonnen heb toen ik 19 was en dat ik de witte merel van Real Madrid werd genoemd in de Spaanse media? Ik ben te groot aan het worden voor de Belgische competitie. Ik kreeg een brief waarin iemand me zei dat ik te klein ben om ooit de "ethiek" van een profvoetballer te verwerven. Wat betekent "ethiek", vroeg ik me eventjes af, maar toen vergat ik die brief. Ik heb geen tijd om me met andermans zever bezig te houden.

Als de ref die fout op mij had gefloten, die aan de overtreding van Axel voorafging, dan was er niks gebeurd. Maar de media en de mensen zoeken het schandaal en ze maken van een mug een olifant.

Standard wordt geviseerd. Dat ik het u zeg. Die Wasilevski is de grootste bandiet die er op de Belgische velden rondloopt. Ik kan u desgewenst een tape bezorgen waarin alle overtredingen van Wasilevski van de laatste paar jaar op een rij worden gezet. Die tape duurt een half uur!

Dat ik nog jong ben, dat ik over het paard ben getild en snel zal opbranden: ik lees het ook allemaal, of 't is te zeggen, ik hóór dat dat in de kranten te lezen staat over mij. Dat ik onvolwassen ben, ook. Haha. Ik heb drie auto's, een eigen villa, ik beslis zelf welke tattoos ik laat zetten en mijn vriendin en ik hebben trouwplannen. Onvolwassen?

In Engeland of in Spanje zullen ze mij wél naar waarde weten te schatten. Het is typisch Belgisch om toppers te viseren en onderuit te halen. Eerst zetten ze je op een voetstuk en daarna duwen ze je eraf. Wel, ik sta recht in mijn schoenen en ik zeg u dat er een dag komt waarop ik België niet meer nodig heb om een grote te zijn. Dan vertrek ik hier en word ik wellicht één van de duurste transfers in de Belgische geschiedenis. Dan verkas ik naar Spanje of Engeland, en niet om op de bank te zitten bij een grijze middenmoter, zoals bepaalde Standard-haters denken.

Nee, ze zullen nog opkijken van Steven Defour.