Moorestown

Haar raam keek uit op North Church Street
Vanuit een overwoekerde zolderkamer
Een fotoboek vol lachende vrienden
Een wegenkaart, New York, L.A.
Haar kamermuren waren mediterraans blauw
Haar kleine zusje koos de kleur
Zoutzure snoepjes, de Jerseykust
Blauw als haar vingernagels

Het huis is niet ver van de school
Haar moeder, leerkracht aan de Hudson
Haar vaders gitaar zingt melodieën
Weergalmend door de benedenverdieping
Onze liefde bloeide open, een zomer, daar
We zwierven maar rond, dag na dag
Er zijn oude parkeerterreinen en buurten
Betoverend mooi in Moorestown

Ik volgde haar over de planeet
Door Londense parken, de kusten van Perth
Newport, Kentucky, New Orleans
We leken een miljoen levens te delen
Zovele nachten sliep ik met haar
We stuwden elkaar naar hemelse sferen
Zo dicht bij de slapende North Pacific
Was ook jij één keer bij mij

Toen verhuisde zij naar Williamsburg
Ze sprak met droeve ogen
Gedachten staan stil, mijn keel zwelt op
Als haar naam wordt uitgesproken
En als ik de kille zee overschouw
Kan ik niet laten me af te vragen
Of de zacht uitdovende lichtjes
In Moorestown voor ons gloeien
In Moorestown voor ons gloeien

Het beleefdst

Ik had verwacht dat ze met de nacht verdwenen zou zijn, de ergernis. Doch 's ochtends was ze er nog. Ze ging tekeer, ik schaamde me zelfs niet. Ik zei dingen over haar die haar het recht geven mij een maand niet meer te willen zien. Ik ben de lafaard die weet dat ze van dat recht geen gebruik zal maken en zich stevig in zijn handjes knijpt.

Ze is een vrouw die al-tijd bezig moet zijn. Ik ben een jongen die het best tot zijn recht komt als hij niets moet doen. Niets doen, het leven vermijden, niet kunnen mislukken, dat is comfort.

Ik ben dan maar gegaan, dat was wel het beleefdst. Een volwassen beslissing waar ik niet trots op hoef te zijn omdat ik mezelf ook niet té vaak moet complimenteren. Ik deed het voor mezelf in de eerste plaats. Dat zij er baat bij had was heel mooi meegenomen. Tot volgende week, riep ik uitdagend, en ik bedoelde: niet tot morgen, niet tot overmorgen, nee, tot over, op z'n minst vijf dagen, liever langer.

Kanker

Een van mijn beste vrienden heeft kanker. Hij vindt dat niet erg, wil geen chemotherapie ondergaan, noemt het ook geen kanker. Ik noem het kanker; hij is niet ziek.

Ik zég dat een van mijn beste vrienden kanker heeft. Hij heeft geen kanker, is daarentegen kerngezond. Hij heeft een mosgroene trui die uitstekend bij 'm past. Eerlijk gezegd zag hij er nooit beter uit dan nu.

Al ruim drie jaar zeg ik dat hij kanker heeft. Niet tegen hem, wel tegen anderen die het van mij aannemen willen. Gelukkig zijn dat er niet veel.

De uitwassen van de kanker die ik hem toedicht zijn niet zo ernstig. Hij heeft er geen of nauwelijks last van. Zijn kanker was voor zijn vriendin wel een reden om bij hem weg te gaan. En ik mijd 'm ook wel nu en dan, vanwege zijn kanker. Jammer toch.

Gisteren was zo'n avond. Ik wilde hem zien, maar hij had kanker, dus ging ik maar weer naar huis.

eee - foe - doun

* eeee

Hij mag voelen. Ik weet niet of ze het leuk vindt. Misschien is ze het gewoon. Dat kan wel, want ze staat verveeld, zo lijkt het, met haar handen in haar zij. Ik kan haar hoofd niet zien. Maar de essentie heb ik mee.

Het schijnbaar achteloze is de ware kick. Ook zijn kostuumvest intrigeert. Ze suggereert een grote afstand tussen hem en haar. Waar heeft deze situatie zich voorgedaan? In een hotel? Hoe kwam het zover? Heeft hij betaald?

Het lijkt de moeite wel waard.


* foe

Hier gaat vanalles gebeuren. Het zou zonde zijn indien niet. Dit is het begin van iets dat ze allebei zien zitten. En met allebei bedoel ik ook allebei. Ik kan zien dat ze er vanaf hier geen gras over zullen laten groeien.

Zeker hij niet. Maar wat zij doet, is ook verdomd klasse. Klasse - ik zoek een ander woord. Ik denk dat ze weet hoe het spel wordt gespeeld. Ik ben er zeker van. Kijk naar die voet.


* doun

Alsof ze zich schaamt. Maar dat kan ook in scène zijn gezet. Toch oprechte gêne? Lijkt me helemaal niet nodig. Echt nog een meisje. En ze is er niet honderd procent van overtuigd dat ze mooi is. Echt een kind nog, op dat ene detail na. Ja, het had nog beter gekund. Nog ietsje beter, valt me nu pas op.

Ik kan niet in haar hoofd kijken, maar misschien kijkt ze wel naar een denkbeeldig uurwerk. Wat meteen zou impliceren dat de hele situatie daadwerkelijk in scène is gezet. Maar toch doet dat geen afbreuk. Veel meer kan ik er ook niet over zeggen.