30 jaar

Op het tennistornooi van Stockholm (de Open Scandinavische Kampioenschappen) ging John McEnroe tijdens zijn halve finale tegen de Zweed Anders Järryd volledig door het lint. Hij had de eerste set met 6-1 verloren, maar leidde in de tweede met 4-2.
Toen McEnroe bij die stand mocht serveren, kreeg hij het aan de stok met de umpire nadat die een opslag van McEnroe uit had gegeven.
"It's right on the line," brieste McEnroe. "No mistakes so far in this match, right? No mistakes whatsoever."
En toen: "ANSWER MY QUESTION, JERK!"

Tijdens de persconferentie na de wedstrijd (die McEnroe verloor), schold de nog niet helemaal gekalmeerde tennisser een journalist uit voor idioot. Daarin had de excentrieke McEnroe natuurlijk niet helemaal ongelijk.

Het was 5 november 1984 en ook elders in de wereld hadden er heel wat mensen redenen om ongelukkig te zijn. Zo werd, bijvoorbeeld, Ronald Reagen één dag later herkozen als president van de Verenigde Staten en stonden bands als Wham! en Duran Duran bovenaan in de charts.

Gelukkig was er toch ook nog wat reden tot feest, want in diezelfde charts piekte ook 'Purple Rain' en men kon er stilaan gif op innemen dat de voorspellingen van George Orwell - "Big brother is watching you" - zich tijdens dat kalenderjaar niet meer zouden voltrekken.

Dit zijn maar enkele anekdotes, nieuwsberichten en weetjes die wellicht enigszins aan de familie J. uit P. voorbij zijn gegaan, want op 5 november 1984 - precies dertig jaar geleden is dat - werd jij geboren.
Ik weet zeker dat het zo niet is gegaan, maar ik mag me graag voorstellen dat je in de eerste maanden na je geboorte in je wieg naar Gruppenbild lag te luisteren, de eerste groep van jouw streekgenoot Stijn Meuris, en meer specifiek naar het liedje 'Maatschappij'. "Maatschappij, maatschappij/degene die ze vormt, dat ben jij/maatschappij, maatschappij/degene die ze vormt, dat zijn wij!"
Voorwaar een boodschap van solidariteit en engagement die jij goed in je oren geknoopt hebt.

Ten slotte vind ik het een eigenaardige gedachte dat een 'generatiegenoot' van mij vandaag dertig jaar wordt. Alsof dat betekent dat wij goed bezig zijn om oud te worden. Maar dat is natuurlijk relatief.
Laatst sprak ik met een 66-jarige man die beweerde (nog) op zijn handen te kunnen lopen en het in een moeite ook demonstreerde.
Eergisteren werd mijn meter ook 66 en toen ik haar mailde om haar te feliciteren, betrapte ik mezelf er op dat ik dingen schreef als 'je bent nog niet te oud' of 'je kan nog'.. Vanaf welke leeftijd beginnen we met dat woordje 'nog'?
Alleszins niet vanaf dertig.

Proficiat. Het is 3-0 voor jou. Wie de tegenstander is moet je zelf maar bepalen.

Proficiat.

Spijt

We bleven een half uur praten op het plein. We gingen zitten op een terras. We bleven daar een uur zitten. Ze dronk twee muntthees, ik twee gini’s. Ze zei niet: ik ga naar huis toen ik dat zo’n beetje van haar verwachtte. Ze praatte tegen mij, ze luisterde naar mij en ze keek niet op haar horloge. Ze lachte naar mij.

Ze gaf mij haar nummer.

En ik verwijderde het uit mijn gsm.

Want ik vond mezelf een loser. Iemand met een job om zich voor te schamen. Iemand te depressief en te deprimerend. Iemand die maar beter niet naar de film moest gaan met een leuk meisje. Iemand die zich beter onder de grond kon verstoppen.

En dat was dom want het is niet waar.

Ik ben geen loser. Ik moet mij nergens voor schamen. Ik ben niet depressief of deprimerend. Ik mag naar de film gaan met een leuk meisje. Ik moet mij niet onder de grond verstoppen en ik moet geen gsm-nummers verwijderen van mensen die ik nog wil bellen.

Maar dat doe ik dus wel, en liefst vooraleer vrienden mij op andere gedachten kunnen brengen.

Zes maanden lang had ik nergens spijt van.

Maar nu wel.

Nu echt wel.