Soulwaxing

In juli zal het elf jaar geleden zijn dat ik 'Much Against Everyone's Advice' kocht, Soulwax' tweede plaat. In het Muziekdoosje in de Dieststestraat, voor 769 frank. Dat staat op een piepklein beduimeld stickertje dat ik destijds achteraan op de cd kleefde.

'Much Against' was de vierde cd die ik kocht, er was nog geen gewenning opgetreden. Ik zoog mijn cd's leeg, toen, en las cd-boekjes alsof het cursussen waren, ook al begreep ik geen Engels.

In datzelfde jaar, 2000, vertaalde ik de teksten van 'Conversation Intercome' en 'Saturday' met een woordenboek naar het Nederlands. Ik schreef die vertaling - die bepaald merkwaardige zinsneden opleverde - in een grote agenda met van het jaar 1999, die mijn pa had gekregen bij de ambtenareninstantie waar hij werkte.

Ik had Soulwax gehoord in de Afrekening, toen de Afrekening nog een beetje de smaak uitdroeg van de oudere broer die ik niet had. En ik had 'Much Against' in het cd-rek van een vier jaar oudere buurjongen zien staan. Ik mocht zijn cd op cassette zetten en vond dat kennelijk een hele belevenis. Ik zou graag nog eens iets een hele belevenis vinden.

'Much Against' is - vandaag ontsnap ik duidelijk aan geen enkel cliché - meer dan een verzameling liedjes voor mij. Het is een oud fotoalbum, een egoboost, een podium, een onbestemd grasveld. Het is een bewijs van mijn leeftijd, ik kan me niet herineren deze cd niet te hebben gehad. Het is ook gewoon een geweldige plaat. Ik kan iets vertéllen over 'Much Against', wat ik niet kan zeggen over al die x'en en y'kes die ik als recensent, blabla.

Toen ik dertien werd kreeg ik een cd-speler cadeau. Die mocht op een kruk aan het hoofdeind van mijn bed staan, zodat ik er naar believen één van mijn vier of vijf cd's in kon steken. Ik heb me daar vaak cool liggen voelen terwijl ik naar Soulwax luisterde. Dat was nog in de periode waarin ik niet wist hoe ik 'soulwax' moest uitspreken, laat staan dat ik wist wat het betekende. Een vriend met een oudere zus wist wél hoe 'soulwax' uitgesproken moest worden. Wat voelde ik me een kind. Dat is een half leven geleden.

Ik hou van de frequentie waarmee ik 'Much Against' onbewust uit de kast haal. Eén keer per jaar, denk ik, maar dan heb ik 'm wel de hele dag in vlagen opstaan. Alsof er - vandaag schrijf ik slecht genoeg om clichés toe te laten - oude vrienden op bezoek komen. Een zinnetje in 'Temptingly Yours', de melancholie van 'More Than This', enzovoort.

Yet another cliché, maar favorieten heb ik niet. Nauwelijks. In de tijd dat Soulwax promotie maakte rond 'Any Minite Now', 2005, las ik dat de vrouw van Flood - die 'Any Minuten Now' producete - de trage nummers heel goed vond op 'Much Against'. Vond ik cool van de vrouw van Flood. De trage nummers zijn inderdaad heel mooi.

Belangrijke momenten op 'Much Against' zijn de intro's van én 'Conversation Intercome' (de opwindende kick-off), én 'Saturday' (die 'sleep'), én 'When Logics Die' (de eerste trage) én de titeltrack (de rocker). Daarnaast zijn er een aantal zinnetjes die er altijd weer uitspringen - al ken ik de teksten allemaal ongeveer uit het hoofd. "Clap your hands if you don't know what to do." "I hope I can get far, playing air guitar." "One time I cried moren, in 1994, but that doesn't count I guess." "If only I could sell myself, the way that even I would buy." Ik hou van deze plaat omdat ik méé kan zingen, en dat doe ik graag, luid.

Het cd-boekje is ook zo leuk, met die plaathoezen. Al die kleurtjes, al die karaktertjes, bijna kinderlijk. Zelfs iemand die nog nooit van Soulwax gehoord heeft zou aan deze plaat merken dat er iets is met dat groepje, dat het om een misschien onduidelijke reden heel getalenteerd is. Dat 'Much Against' een graaipot is voor snoepers.

Ik blijf hier zo blij mee. Maakt niet uit wat Soulwax nu nog uitricht.