zaterdag 2 april 2011

Ooit was ik een celebrity

Dag mama? Ik ben het..

Ik schaam me vreselijk. Ze zijn allemaal waar, de verhalen. Wilde feestjes, snelle auto's, vechtpartijen, schulden.. Het spijt me, mama, het spijt me zo vreselijk hard.

Ik had mezelf niet in de hand. Ik leefde in een luchtbel, ik wérd geleefd. Ik verloor de controle. Ik kwam in contact met malafide figuren, ging in op dubieuze voorstellen, behield het contact met foute kennissen, verbrak het contact met oude vrienden. Kunnen we erover praten?

Nu ben ik anders, ik ben veranderd. Gisèle houdt mij op het rechte pad. Ze is mijn steun en toeverlaat. Bij haar heb ik geen toeverlatingsangst.

Mijn BMW M3 heb ik van de hand gedaan. Snelheid interesseert me niet meer. Ik heb het gehad met blitz en glamour.

Kunnen we erover praten, mama?

Ik heb een mental coach nu. Phil helpt mij ten gronde. Hij zegt dat ik uit mijn verleden kan leren. Dat het niet onverdeeld negatief was, wat ik deed. Dat ik constructief naar alternatieven kan zoeken.

Ik ben clean, mama, geloof me. Gisèle houdt mij van het spul af.

Luister toch naar mij, mama.. Ik ben veranderd.

En ik mag Jada opnieuw zien, mama. Om de twee weken een weekend. Lucy houdt het hoederecht en daar heb ik me mee verzoend. In het belang van Jada. Jada's geluk is mij meer waard dan alle auto's en vrouwen die ik ooit heb gehad.

Toe mams, geef me nog een kans.. Het spijt me verschrikkelijk van die rechtszaak die ik tegen je heb aangespannen. Het was een stommiteit, de grootste van mijn leven. Het had nooit zover mogen komen. Waar zat ik toch met mijn verstand? Ik zou om het even wat gedaan hebben voor één gram coke.. Natuurlijk had ik geen recht op papa's kunstcollectie.

Ik begrijp je, mams. Het is een helingsproces.. Toch wil ik dat je weet dat je me altijd kan bellen als je er klaar voor bent.

Dag mama. En ook dag van Jada. Ze mist je, zegt ze. Daag.

Geen opmerkingen: