een van mijn hemdsmouwen mist een knop
ik schuur mijn ellebogen aan mijn bureau
ik krom mijn rug op zo’n manier dat ik vanuit kikkerperspectief op een hangbuikzwijn lijk
er siddert iets door mijn lijf
verder siddert er niks, nooit, nergens
maar eens het sidderen begint, begint het wel meteen in mijn lijf
hetzelfde geldt voor tintelen
maar dan enkel mijn handen
en het stuk tussen mijn polsen en mijn ellebogen
mijn onderarmen
ik steek met kop en schouders boven de rest van mijn lichaam uit
maar deze schouders kunnen zo veel gewicht niet dragen
deze schouders zijn daar niet klaar voor
dit zijn niet de schouders waarop je wil uithuilen
mijn kop zit in mijn kas
ik ben blij dat niemand mij kan zien
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten