Niks tegen P-magazinemannen, maar ik ben er geen

Laatst ging ik in de cinema naar ‘The Disappearence of Eleanor Rigby’ kijken. Dit is de overkoepelende titel voor twee films die het verhaal vertellen van een liefdesrelatie die ten einde loopt. De ene film, ‘Her’, vertelt het verhaal vanuit het standpunt van de vrouw, de andere film, ‘Him’, vertelt het verhaal vanuit het standpunt van - verwacht u aan het verwachte - de man.

Ik zag beide films na elkaar - slechts een van beide zien is onzinnig, dan is het verhaal onvolledig, - dat was voorwaar een avondvullend programma. Gelukkig zat tussen beide films ruim een half uur pauze. Tijd genoeg om de beentjes te strekken en de patatten af te gieten.

De avond begon met ‘Her’ en die viel mij vooral in het laatste half uur vrij hard tegen. Het leek me zelfs niet veel beter dan een doordeweekse kletsfilm op Vijf-tv. Het was traag en flauw. Het was een film voor vrouwen. Ik denk dat er in de wijde omtrek weinig mannen zijn die ‘Her’ wél totaal top vinden (de recensies die ik achteraf heb gelezen lijken dat min of meer te beamen).
‘Him’ vond ik later op de avond gelukkig veel beter (net als verschillende mannelijke recensenten).
 (Een vriendin die mij vergezelde vond ‘Him’ ook beter, maar ‘Her’ vond ze ook goed. Dubbel leuk voor haar.)

Maar ik wil het eigenlijk hebben over een kort gesprek dat ik tijdens de pauze had met een gepensioneerde vrouw die ik via-via een beetje ken. Zij deed ook de ‘Him’/’Her’-dubbel en ze vroeg mij wat ik vond van ‘Her’ (‘Him’ moesten we dus nog zien).
Ik zei dat hij mij tegenviel. Niet mijn ding enz. (Ik bleef beleefd, ik wilde haar pret niet bederven.)
Zij had er wel van genoten en dacht een conclusie te mogen trekken uit mijn eigen lauwe reactie. “Gij ziet waarschijnlijk liever actiefilms?”
Dit irriteerde mij. Ze had geen reden om die opmerking te maken. Als ze dat deed had dat wellicht alles te maken met twee gegevens over mij - leeftijd: 28, geslacht: man - die zij aan elkaar koppelde om tot een ergerlijk stereotiep beeld te komen.
Als ik de film ‘Her’ niet goed vond, had dat kennelijk te maken met het feit dat ik een jonge man - nog een half kind - ben. En die houden natuurlijk meer van snelle, flitsende actiefilms met Jean-Claude Van Damme - ah ja.
Niet dus. Een dergelijk clichébeeld is niet op mij van toepassing, voor zover het al op iemand van toepassing zou zijn. Ja, er is misschien een categorie mannen, P-magazinemannen laat ons zeggen, die een voorkeur heeft voor films als ‘Speed 2’ of de betere/slechtere 2BE-film, maar ik behoor niet tot die groep.
Het stelde mij een beetje teleur dat zij het blijkbaar mogelijk achtte dat ik zo iemand ben.
Of verkocht ze gewoon wat clichématige kletspraat om de tijd te vullen? Dat kan natuurlijk ook. Wat het ook zij, ze had dat niet moeten zeggen. Het was te gemakkelijk.
Er zijn inderdaad actiefilms die ik goed vind, maar er zijn nog veel meer films die niet onder de noemer ‘actie’ vallen die ik ook goed vind. Ik heb geen eendimensionaal brein.

Om mijn eclectische filmsmaak te illustreren, geef ik graag een lijstje van mijn tien favoriete films of all time. Het is een gevarieerd aanbod.

1. ‘RoboCop 2’ (1990)
2. ‘Cobra’ (1986)
3. ‘Commando’ (1985)
4. ‘Delta Force 2: The Colombian Connection’ (1990)
5. ‘Tango & Cash’ (1989)
6. ‘Death Wish 5: The Face of Death’ (1994)
7. ‘Road House’ (1989)
8. ‘Over The Top’ (1987)
9. ‘Death Wish 4: The Crackdown’ (1987)
10. ‘Speed 2: Cruise Control’ (1997)

Ik alleen maar actiefilms? Laat mij niet lachen. Of staat er ‘Kevin’ op mijn voorhoofd getatoeëerd en woont mijn huis in Tomorrowland misschien?