Het komt nooit meer goed

Op 14 juni 2010 heb ik De Standaard gekocht. 'Veni, vidi, vici,' stond er op de voorpgina, met daarboven een foto van Bart De Wever met omhoogestoken armen en gebalde vuisten. Hij had de verkiezingen gewonnen, en met hem zijn partij - in diezelfde krant staat dat de stemmen voor De Wever 75% van het eindresultaat van N-VA uitmaakten. Ook staan er verschillende ondertiteltjes op de voorpagina, waaronder 'N-VA blaast tegenstand in Vlaanderen weg', 'PS torent boven Wallonië' en 'Bart De Wever en Elio Di Rupo op elkaar aangewezen'. Al die titeltjes staan er in rood, behalve de namen van De Wever en Di Rupo in laatstgenoemde ondertitel. Hun namen staan in zwart. Die twee zullen een nieuwe regering vormen.

Ik haalde die krant zonet uit een bestofte la. Toen ik ze op de grond liet ploffen, moest ik wat stof van mijn trui slaan.

De kop boven het artikel op pagina negen luidt: "Marianne deed wat ze kon". Bijna is een mens geneigd om Marianne als een vraag uit te spreken. "Marianne? Marianne wie?".

Het woord 'tsunami' duikt minstens vijf keer op met betrekking tot de overwinning van N-VA. En op pagina 22, vanaf dewelke De Standaard aandacht besteed aan de Waalse verkiezingsresultaten, staat 'Rode tsunami in Wallonië' te lezen. De ene tsunami die op de andere botst met andere woorden. En dan vinden wij de beelden uit Japan verbijsterend.

"De N-VA-score is indrukwekkend, maar De Wever moet nu tonen dat hij kan verenigen en tot een akkoord kan komen," aldus Joëlle Milquet. En Elio Di Rupo zegt: "Een groot deel van de Vlamingen wil dat ons land op institutioneel vlak evolueert. Dat signaal moet worden gehoord."

Op pagina 32 is men toe aan de perscommentaren. In zijn eigen opiniestuk schrijft Peter Vandermeersch - die toen nog niet naar NRC Handelsblad was verkast - dat de stem van de Vlamingen negeren het einde van België zou betekenen. Yves Desmet schreef onder de kop 'De man die iedereen oppeuzelde: "Bart De Wever kan ofwel zijn beloftes waarmeken, ofwel kiezen voor de strategie van de verrotting". Luc Van der Kelen van Het Laatste Nieuws schreef: "De verantwoordelijkheid van de Franstalige partijen voor wat gisteren in Vlaanderen is gebeurd, kan moeilijk groter zijn". En Liesbeth Van Impe van Het Nieuwsblad kaart de neiging van de kiezer aan om "en masse voor een nieuwe held te vallen." "Stevaert in 2004, Leterme in 2007, bijna Jean-Marie Dedecker in 2009, nu Bart De Wever. Het belangrijkste gevolg is dat het steeds moeilijker wordt om aan politiek te doen."

Er blijkt op 13 en 14 juni 2010 overigens niks anders gebeurd te zijn in de wereld dat De Standaard het vermelden waard vindt.

Trouwens vind ik dat er op 5 april 2011 eigenlijk niks over de politiek het vermelden waard is, en toch haalde ik die krant uit die la. Nu ik erover nadenk, deed ik dat hoogstwaarschijnlijk vanuit mijn persoonlijke aanvoelen dat België om zeep is. Ik denk namelijk dat het nooit meer goedkomt tussen Waalse en Vlaamse politici - niet te verwarren met Waalse en Vlaamse ménsen.

Nee, het komt nooit meer goed. Wie mijn mening wil weerliggens, be my guest.