Bijzonder iemand

Als ik naar de aftiteling kijk, ben ik vaak heel rustig. Nu, vaker dan vroeger, blijf ik niet helemaal tot het eind zitten, als was het een laatste eerbetoon aan de regisseur, maar loop ik nog in roes naar buiten en beklim ik de trappen naar het aanpalende café. Er speelt "Sunday" van Sonic Youth vanavond, ik beweeg mee met m'n hoofd. Ik heb net "(N)iemand" van Patrice Toye gezien en ik ben daar blij om.

"3,25 out of 4," zat ik tijdens het kijken te denken. Dat is een goed resultaat, me dunkt. En Sara De Roo is een mooie vrouw! Daar was ik verheugd over. Op een bepaald moment werd er een zinnetje gesproken waarvan ik wilde dat ik het me nu nog kon herinneren. Het was iets als: "Nu ben je niemand meer." Het had een alles omvattende boodschap. Nog tijdens de film wilde ik meer te weten komen over Patrice Toye. Ik ga haar wiki'en en Mediargussen.

't Is dat ik het koud heb en dus naar huis wil. En dat de straten stinken naar nozems en sloeries, waarvan ik er zelfs eentje tegenkom die het presteert om in deze kou enkel een topje zonder mouwen te dragen. In een nachtwinkel koop ik een rolletje mentos, want ik voelde dat ik zin had in een rolletje mentos, en daarna zet ik er verder de pas in.

Als ik het stadhuis voorbijloop, blijf ik even staan om naar het grote gotische gebouw op te kijken. Een tienermeisje dat nogal veel lawaai maakt, weet niet dat dit stadhuis gotisch is. Ik weet niet wat ze wél weet. Er schiet iets door m'n hoofd, maar de exacte bewoording ben ik alweer vergeten. Het is iets als: waarom heeft elke talentloze nitwit vandaag zoveel te piepen, altijd en overal?

De straten zijn donker, mijn wollen trui jeukt, ik eet mentos met het papiertje aan m'n lippen en duwen aan het uiteinde. Een onbekende passeert me rakelings, een andere houdt me staande. Hij zoekt een nachtwinkel en ik ben blij dat ik hem daarbij kan helpen. "Hier naar links en dan nog twintig meter," zeg ik, en dat klopt precies. Ik blijf kijken hoe hij inderdaad die twintig meter aflegt en de nachtwinkel betreedt.

Tot aan mijn slaapkamer neem ik me voor zelf ook een bijzonder iemand te worden. Een Patrice Toye, een Maarten Inghels, gewoon mezelf maar dan beter. Hopelijk blijft dat vooornemen wat hangen.