Ali's weekendeditie

Beste Standaardredactie,
Beste heren Sturtewagen en Verhoeven,

Toen ik gisteren uw krant ging kopen in een plaatselijke slijterij, verbaasde het me wederom hoe veel die weegt, die weekendeditie van u. Ik had er mijn handen mee vol en was blij toen ik ze, thuisgekomen, op mijn bed kon laten neerploffen. Vervolgens scheidde ik alle aparte katernen en schikte ze in volgorde van intrinsieke appreciatie. Dat ging van uw hoofdkatern met politiek, binnen- en buitenland, over Cultuur, uw Standaard Magazine, langs de extra Jobat-bijlage, tot de katernen Reizen en Mens & Economie. Telt u even mee? Dat zijn zes katernen, allen tesamen goed voor om en bij de 300 pagina's, een ruwe schatting moet gezegd, waarbij ik doodsberichten, beursberichten, reclame en seintjes meereken. Maar toch. Wanneer wilt u dat ik dat allemaal ga lezen?

Vol goeie moed, zoals dat dan heet, begon ik vooraan met uw coverstory over onze aanslepende politieke crisis en het rapport van ratingbureau Standard & Poor's dat er zit aan te komen. Enige tijd later had ik, al die tijd gezeten in de lentezon, uw politieke pagina's doorploeterd en was ik eerlijkheidshalve toe aan iets anders. De Wever, Di Rupo, Beke,.. Ik begrijp dat u uw werk moet doen, maar begrijpt u ook dat ik maar één zaterdag per week heb en daarop ook nog wat naar lichtere verstrooiing zoek. Derhalve was ik waarschijnlijk aan het juiste adres geweest bij uw Magazine en uw katern Reizen, maar daar ben ik, we schrijven zondag, ook nog niet aan toe gekomen. Het is te veel, heren Sturtewagen en Verhoeven. Ik zal uw krant morgen bij het oud papier moeten gooien, zoals ik ook een drie dagen oud brood in een vuilzak kieper.

En dat is doodzonde! Ik blader door uw krant en stoot op tal van artikels, opiniestukken en columns waar ik onmiddellijk mijn tanden in wil zetten. 'Parbleu' van Jo Van Damme, bijvoorbeeld, over de nieuwbakken en spraakmakende Vlaams-nationalist Vic Van Aelst, om er maar een te noemen, of op de pagina daaraan voorafgaand een opiniestuk van Luc Van Doorslaer over een frappante uitspraak van diezelfde Van Aelst. Ik blader nog verder naar voren in uw hoofdkatern en beland bij de column van professor en media watchdog Geert Buelens, altijd zeer interessant en accuraat wat die man te vertellen heeft. Daarnaast staat een lang afgedrukt stuk van gerespecteerd auteur Geert Mak over Europa. Op pagina 44 vervolgens een ander lang stuk, dit keer van de hand van Marc Reynebeau, over Osama bin Laden, 'Dat hij dood is weten we al'; ik keek daarbij bijna de column van Tom Naegels over het hoofd, een van mij meest geliefde columnisten, parbleu!

Zéér interessant lijkt me ook het interview met de intussen in Vlaams-nationalistische kringen vermaarde Theodore Dalrymple, het lichtend voorbeeld van Bart De Wever. Op uw voorpagina lees ik tevens dat deze Dalrymple voortaan een nieuwe columnist zal worden voor uw blad wat ik bijzonder opmerkelijk vind en waarbij ik zonder gegronde redenen meteen gemengde gevoelens heb. Bart De Wevers goeroe die op gezette tijdstippen zijn conservatieve mening in uw krant mag laten afdrukken. U zal er ongetwijfeld brood in zien en ik moet toegeven dat ook ik zijn stukken op de voet zal trachten te volgen, mocht ik al die interessante bijdragen in uw krant tenminste gelezen krijgen, wat zoals reeds uitvoerig aangehaald momenteel helaas niet het geval is. Blader ik nog meer naar voren, word ik met mijn neus op een foto van de brandende Twin Towers gedrukt. Het bijhorende artikel handelt, weinig verrassend, over Osama bin Laden en zal wellicht weinig nieuws aan het licht brengen, maar desalniettemin is mijn nieuwsgierigheid gewekt. Dat komt wellicht ook door uw wervende streamer 'De beelden wennen nooit', wat mij betreft een waarheid als een koe want 9/11 is nog steeds de gebeurtenis die het meeste indruk op mij heeft gemaakt in mijn nog jonge leven.

U sluit uw buitenlandpagina's af - u opent, moet ik zeggen, want ik doorblader uw krant in omgekeerde richting - met een portret van wat je schijnbaar, ik wierp er slechts een vluchtige blik op dus excuses als ik er naast zit, 'de gemiddelde Pakistaan' zou kunnen noemen en een stuk over de Republikeinen die in de Verenigde Staten Obama het vuur aan de schenen blijven leggen. Beide zeer lezenswaardig, daar twijfel ik niet aan, maar wanneer heren Sturtewagen en Verhoeven, zeg mij wanneer ik dat alles moet lezen. Ik heb het nog niet eens over het grootste deel van uw binnenlandpagina's gehad en dan wil ik zelfs nog niet dénken aan die andere katernen die van uw weekendeditie zo'n loodzware dobber maken.

Maar desondanks, heren Sturtewagen en Verhoeven, desondanks en zonder de minste ironie, vind ik uw krant, uw weekendeditie met name, een prachtkrant. Wat een aanbod, wat een keuze, wat een weelde. Het is een weergaloze tour de force. Ik denk dat ze nog beter zou zijn mocht u in al uw katernen een klein beetje snoeien, zodat ze wat lichter en compacter wordt zonder daarbij aan kwaliteit te verliezen, maar voorts heb ik geen noemenswaardige bemerkingen over de weekendeditie van De Standaard. In feite, heren Sturtewagen en Verhoeven, levert u op zaterdag immers een waar weekblad af te vergelijken met een rijkelijk met hapjes gevulde tafel op een gratis receptie waarmee de lezer als een VIP naar hartelust zijn meug kan botvieren.

Daarom met veel respect en hoogachting, en volgende zaterdag opnieuw op de afspraak,

Ali