Enkele percentjes zijn net genoeg

Een liefdesbrief zal ik je niet schrijven, het idee alleen al, maar een naar je aandacht hengelende brief, die wel. Zonder dat je 'm ooit te lezen krijgt welteverstaan. Het idee alleen al. Een naar je aandacht hengelende brief die jij ook te lezen zou krijgen. Dat niet. Dat nooit.

Als ik bij jou ben weet ik helemaal zeker dat ik hetero ben. Wat niet wegneemt dat ik ooit een dag verliefd ben geweest op een jongen. Hij was ook in mij geïnteresseerd, want hij wilde met me dansen. Rock'n'rollen meer bepaald, hij volgde een cursus in avondschool. Hij legde me over zijn knie, maar liet me bijna vallen. Hij was een eerstejaars en had nog veel te leren. Om zich te excuseren aaide hij me over mijn bol en gaf hij me aandacht. Eén dag lang was hij een beetje mijn god.

Later vernam ik dat hij biseksueel was. Of mijn bron welingelicht was betwijfel ik, maar ik stak het nieuwsje wel in mijn hoofd, en daar zit het dus nog. Ik vond dat erg jammer, van zijn bi-zijn. Hij was een gezworen hetero, een bink. Een mooie jongen met vele vaardigheden. Ik heb hem al heel lang niet meer gezien.

Waarom vertel ik je dit? Om een muur te slopen, denk ik. Een muur van onzekerheid en schaamte. Ik vertel je eender wat, schrijf je wat ik wil. Je komt dit toch niet te weten.

Het scheelt slechts enkele percentjes, om je de waarheid te zeggen. Ik weet dat het wat ongevoelig klinkt om het zo uit te drukken, maar ik moét. Als ik zeg dat je een mooi jasje draagt en je leuke schoenen hebt, dan daag ik die procentjes uit, dan schuiven ze misschien op naar de verkeerde kant. Want ja, er is een verkeerde kant. Een totaal verkeerde kant.

Ik beeld me in dat ik verliefd ben op jou. Dat zou me niet bepaald gelukkig maken. Ik zou niet meer weten waar ik moest lopen, hoe ik je kan vermijden. Ik zou flauw doen en jij zou alles merken. Laat ik er maar niet over nadenken, het is niet aan de orde. Ik heb een stevige buffer opgebouwd omdat jij me daartoe alle kansen hebt gegeven. Omdat je helemaal niet bent zoals ik wil dat je bent, al hoef jij dat niet te weten. Beeld je in. Au fond zijn wij twee veel te verschillende mensen.

Als ik verliefd ben, ben ik op m'n slechst, dat geef ik grif toe, ook al heb jij er niks aan. Ik heb er zelf iets aan, dat is genoeg. Is het niet grappig dat je er niet voor kan oefenen, voor verliefd zijn? Dat je er niet aan kan werken? Ik ben al jaren niet meer verliefd geweest, ik kan het zelf ook niet geloven, en toch. En toch weet ik dat het niks voor mij is. Misschien daarom. Bij jou ben ik ook niet op m'n best, je mag dat weten, maar slecht ben ik ook niet. Hoogstens wat saai, maar daarvoor hebben we de zekerheidsvermijding nog. Daarover zijn we het eens.

Ten slotte heb ik nog een vraagje of een tip, afhankelijk van hoe je het bekijkt, en mijn excusus als het raar of zelfs grof over komt, maar je leest dit toch niet. Misschien is het een ideetje als je eens naar de kapper zou gaan. Dat zou het mij wel makkelijker maken, want die lange zwarte krullen, daar kan ik moeilijk aan weerstaan.