Veertien dingen

1. Uit ‘Oude meesters’ van Joost De Vries leerde ik dat dieren doodgaan en mensen overlijden. Mensen gaan niet dood, dieren overlijden niet. Althans, zo wordt dat niet gezegd. 2. Ik moest lachen om enkele zinnetjes uit een culinaire recensie van Bruno Vanspauwen in DS Magazine. Hij schrijft in een stuk over het restaurant Skov te Buggenhout: “Wie zit er achter die injectie van hipheid in dit landelijke dorp? Het blijkt een plaatselijke horeca-ondernemer te zijn die onder de blitse naam Mark Van den Broeck opereert.”‘De blitse naam’ - haha. En ‘opereert’. Ik las het weken geleden al en wilde het eens op Facebook gooien, maar het kwam er nooit van. Bij deze is dat rechtgezet. 3. Misschien is het leeg lepelen van een nog halfvolle pot choco (400g) toch geen activiteit waar ik een gewoonte van moet maken. 4. Mijn moeder noemt de muziek van Oscar & The Wolf flauw. Misschien is dat inderdaad nog wel het beste adjectief waarmee die geluidsdrab te omschrijven valt. 5. Ik sprak met iemand die niet eens zo omfloerst viste naar roddels over mensen uit mijn omgeving en realiseerde me haarscherp dat die persoon zeer zeker even graag over mij babbelt als over die mensen uit mijn omgeving. 6. Boeken koop ik in boekenwinkels, cd’s in cd-winkels en computers in computerwinkels. Ik mijd ketens. Ketens zijn klerewinkels. 7. Spotify schijnt de popsong te veranderen. Refreinen zouden in een popsong nog meer naar voren worden geschoven en op die manier zou een liedje verworden tot een wiskundige formule. Ik stoor me daar eigenlijk niet zo aan. Als het goed is, is het goed, formule of niet. 8. De angst slaat me om het hart als ik me bedenk dat Bazart in 2018 misschien nieuwe muziek zal uitbrengen. Oscar & The Wolf én Bazart in high rotation op elk radiostation, ik weet niet of ik dat overleef. Kunnen die twee groepen niet versmelten, zodat de som der delen misschien nog slechter klinkt, maar wel nog maar half zoveel op de radio komt? Bazcar & The Wart. Flauwigheid als kunstvorm. 9.Ik zie niet in waarom het terreurniveau in ons land nog ooit naar twee (‘normaal’) zal worden bijgesteld. Niveau drie is het nieuwe normaal. Michael Van Peel zei het al in zijn eindejaarsconference: wat men aanvankelijk een tijdelijke maatregel noemt,wordt later in nogal veel gevallen definitief. En de angst voor terreur is hoogstwaarschijnlijk definitief. 10. Als je de muziek en het gedrag van bepaalde presentatoren op Studio Brussel vergelijkt met wat er in Libische detentiekampen gebeurt, dan valt het op Studio Brussel al bij al nog behoorlijk mee. De situatie bij Studio Brussel moet ernstig genomen worden en de VN houdt maar beter een oogje in het zeil, maar vergeleken met wat er zich in Libië afspeelt is het klein bier. 11.Als de Rode Duivels in 2018 om een of andere reden géén Wereldkampioen worden, kan je gerust stellen dat deze Gouden Generatie - ja, allemaal met hoofdletters - Zeer Zwaar Gefaald heeft. Met deze ploeg moeten we Wereldkampioen worden. Behalve een Kevin hebben we ook een Dribbelkont, een Glazen Man, een Man met Lange Ballen, een Dirigent, een Stofzuiger, een Loopwonder, een Man met Vista, een Man met Grinta, een Locomotief, een Spreker in de Kleedkamer, een Man met Gouden Voeten, een Man van de Laatste Pass, een Beste Doielman ter Wereld, een Back van Wereldklasse, een Man met Tonnen Ervaring én een Wereldvermaarde T3 die Alles Bewezen heeft.
Wereldkampioen worden lijkt me dus maar normaal. Ik zet 90% van mijn spaargeld in op Onze Jongens. En als ze geen Wereldkampioen worden, moeten ze tegen de muur. Letterlijk. Kordaat optreden tegen losers. 12.Mochten mijn ouders (en hun entourage) fervente Vlaams-natiionalisten geweest zijn dan was ik nu waarschijnlijk ook een fervente Vlaams-nationalist. Dat besef ik heel goed. 13. Tegen alle zeurpieten die klagen dat ze eenzaam zijn, nog nooit in ‘Iedereen beroemd’ hebben gezeten en over het algemeen van bijna niemand aandacht krijgen, zou ik het volgende willen zeggen: het volstaat om in de publieke ruimte (enkele keren) “Allah akbar” te roepen en in het wilde weg met een mes te zwaaien om volop aandacht te krijgen. Ik zeg het maar. Omdat de eindejaarsperiode voor veel (eenzame) mensen niet gemakkelijk is. Er bestaan oplossingen. 14. Noël Slangen, een naar mijn mening interessante mens, benoemt in De Standaard nog eens de succesformule van de N-VA. “[De] onkwetsbaarheid [van de N-VA] zit in een triptiek die bestaat uit een iedereen-is-tegen-ons-verhaal waardoor men iedere kritiek perfect kan framen. Het tweede element is een agressieve persstrategie, waarbij journalisten en media die niet meewillen, afgesneden worden van interviews en informatie. Sluitstuk is een legioen mondige fans die tomeloos tekeergaan als een buitenstaander een kritische noot durft te plaatsen.”
“Dat u bij de beschrijving van deze triptiek aan een bepaald buitenlands staatshoofd moet denken”, zo vervolgt Slangen tot mijn plezier, “is volledig voor uw eigen rekening.”
Maar over wie zou hij het hebben? Over Orban in Hongarije? Over Poetin? Over Geert Wilders? Is die drietrapsraket misschien niet van toepassing op élke populistische partij?
In hetzelfde opiniestuk noemt Slangen de lijst Samen (SP.A en Groen in Antwerpen) een slecht idee. Beter dan met een gezamenlijke lijst op te komen, hadden Groen en SP.A nu al een voorakkoord kunnen sluiten. Mij lijkt Samen ook gedoemd om te falen. Ik voorspel dat Samen niet eens in de buurt van De Wever zal komen. Samen verliezen, dat zullen ze.