Ze herinnerde me eraan dat ik haar na onze kennismaking een bitch had genoemd. Ze herinnerde me eraan dat ik haar niet lang geleden ook nog eens een bitch had genoemd terwijl ze zat te eten. En nu had ik haar 'pute' genoemd, we waren Frans aan 't spreken. Ik vroeg om instant vergiffenis, - wie gebrekking Frans spreekt en ook nog eens cool wil zijn, grijpt verrassend snel terug naar de eerste woorden die hij in die taal heeft geleerd - maar daar had zij geen zin in. Waarom had ik haar al zo vaak beledigd? En waarom herinnerde ik me die twee bitches eigenlijk nog maar nauwelijks?
Goeie vragen, vond ik. Het was wel tijd voor fatsoenlijke antwoorden daarop. Die eerste keer had ik het echt gemeend. Ik wist niet wat me overkwam. Fuck you, had ik gedacht. En: doe een beetje normaal, als je dat al kan. Ik had nog nooit op zo'n manier met iemand kennisgemaakt. Wat zij zonder woorden communiceerde - dat ze mij een lul vond, wat ze achteraf ook toegaf - gooide ik gewoon in haar gezicht. Voor mij hoeft kennismaken ook niet noodzakelijk clichématig te gebeuren, maar het is wel veilig. Kennismaken is aftasten, van nul beginnen. Op mijn voorhoofd staat ook niet geschreven of ik de conventies al dan niet respecteer. Wie mij leert kennen zal merken dat ik inderdaad niet zo conventioneel ben. Op dat punt hadden we alvast raakpunten, achteraf gezien.
Natuurlijk kwam alles goed na die eerste bitch. De kennismaking waarin zo'n woord valt, is een interessante kennismaking. Daarom ook dat ik haar nog een tweede keer bitch kon noemen wellicht. Ook al herinner ik me daar dus niks meer van. Ik herinner me precies wel nog een derde keer dat ik haar een bitch noemde, maar die herinnert zij zich dan blijkbaar niet meer. Ik ben er ook niet zeker van hoor.
Ik heb haar 'pute' genoemd omdat ik dat wel in de conversatie vond passen. Zij vond van niet en dus moest ik vragen beginnen te beantwoorden. Ik smeekte: noem mij een lul, noem mij n'importe quoi, ik kan daar wel tegen. Maar ze wilde niet. Het leek haar leuker om een half uur door te gaan op die drie gevallen. Nog goed dat er een fysieke afstand van minstens zestig kilometer tussen ons in zat. Ik wilde namelijk nog op tijd naar de film kunnen vertrekken, wat niet gelukt zou zijn als ze tegenover mij zat.
Ik moet toegeven: de verwensingen komen er makkelijk uitgerold. De what the fuck's, de fucking's, de wussies, de losers, de wankers, de zeikers, de debielen en de vele andere benaaminkjes zitten gewoon vooraan in mijn vocabularium. En gezien ik onverdraagzaam ben en het gedrag van anderen vaak niet begrijp - ik begreep haar gedrag niet - komen ze er als onschuldig bedoelde bommetjes uitgefloept. Daarom dat ik haar nu al voor de derde keer bombardeerde zonder het ten volle te beseffen. Maar hoe voelt het om een bitch genoemd te worden? Hoe voelt het om een lul genoemd te worden? Ik herinner me dat ik de betekenis van het woord 'empathie' opzocht en dat ik verheugd was toen ik meende te kunnen concluderen dat ik empathisch was. Tegenwoordig moet ik soms stilstaan en me afvragen: hoe moet dat ook weer, empathisch zijn?
Blij was ik toen ze het in onze conversatie over een andere boeg gooide: hoe moet dat eigenlijk kennismaken? Niet op de manier waarop ik het met haar had geprobeerd, dat was duidelijk. Maar hoe dan wel? Minder cliché. Maar hoe weet je hoe je iemand die je van haar noch pluim kent moet benaderen? Anders dan ik had gedaan. Maar hoe dan?
Het kwam erop neer dat ik uit de manier waarop ze keek toen ze binnenkwam, had moeten afleiden dat het net uit was met haar lief, dat ze geen zin had om mannen te zien, laat staan om met hen te praten, laat staan om door hen bitch genoemd te worden. Ze had op het punt gestaan lesbisch te worden. Ik had dat moeten kunnen afleiden uit de manier waarop ze binnenkwam.
Mij leek dat allemaal een beetje absurd. Kennismaken komt van twee kanten. Misschien had mijn lief het ook net uitgemaakt en had zij op haar beurt meer empathie moeten tonen. Misschien was ik de gelukkigste mens allertijden en had ik geen nood aan mensen die bij een kennismaking op geen enkele manier aanstalten maken om iets over zichzelf te vertellen.
Veel vijven en zessen later was alles opgelost en ging ik gezellig naar de bioscoop. Ik heb me goed vermaakt met 'Kaboom'.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten