Het sabel van Saoedi-Arabië

Het wahabisme is een fundamentele conservatieve stroming die een vertakking is van het soennisme. Het wahabisme dat wordt aangehangen door de wahabieten. Saoedi-Arabië is een wahabistisch koninkrijk. Saoedi-Arabië en het wahabisme maken mij bang.

Fundamenteel conservatief. Op de banaalste ongepermitteerde vrijheid volgt een foltering. Ik schrijf ook maar wat mijn fantasie mij influistert. Mannen met baarden houden er rigide ideeën op na die als een wit licht schijnen aan het eind van een inktzwarte tunnel. Zwart en wit. Geen zin voor nuance. Broeders of ketters. Geen genade.

Vrouwen mogen in Saoedi-Arabië niet met de auto rijden. Ze mogen enkel naast een chauffeur zitten die hen permanent in de gaten houdt. Een vrouw mag in Saoedi-Arabië niet de kans krijgen om zonder ernstige reden met een andere man dan haar eigen man in contact te komen. Verlinking. Misschien verminking?

(Laatst las ik op de site van MO* Magazine een artikel over vrouwen in een bepaald gebied van Pakistan. Die vrouwen kregen geen toelating om hun huis te verlaten. Ze verveelden zich steendood.)

Aanhangers van 'verkeerde' religies - vooral bepaalde andere Islamstromingen - worden verketterd door de wahabieten. Verketterd. Ketter. Ketter. Klinkt als het geluid van een steen die keihard tegen een ruit wordt gegooid. Ketter is het geluid van een steniging.

Mensen verketteren andere mensen. Resoluut de rug toekeren. Niets mee te maken willen hebben. Radicaal en rigide. Haat?

"De gewone Saoedi is helemaal niet zo radicaal. Hij is een mens zoals jij en ik die zijn leven lijdt in het land waarin hij geboren is, met de godsdienst die hij aanhangt, helemaal niet noodzakelijk op een radicale manier." Zou het?

"Er bestaat niet zoiets als moslimterrorisme," schrijft Selahattin Koçak in zijn boek 'Wie is er bang van de Islam?'. Hij legt uit dat terrorisme op zichzelf staat, dat de gemiddelde moslim daar totaal niks mee te maken heeft en zich er voor schaamt en dat er toch ook niet gesproken wordt over 'christenterrorisme'. Daar heeft hij gelijk in, althans in zoverre dat onze westerse media niet over christenterrorisme spreken. In het Midden-Oosten wordt wél over christenterrorisme, of ja, Westers terrorisme, gesproken.

Het zijn de media die mij bang gemaakt hebben voor Saoedi-Arabië en vanuit die angst krijg ik enge gedachten als ik aan wahabieten denk. Wahabiet, het woord alleen al. Onherkenbaar. Hoe ziet een wahabiet eruit? De baard van Osama Bin Laden?

De Saoedische vlag maakt mij nog banger. Een groen vlak - groen is de kleur van de Islam, een groene vlag is radicaal - en dan dat zwaard, of eigenlijk nog veel enger, dat sabel. Maar vooral: die Arabische tekst op de vlag die ik niet kan lezen. Volgens mij de enige staatsvlag ter wereld waar een tekst op staat. Wat staat er? Er staat: 'Er is geen andere god dan God; Mohammed is de boodschapper van God'. Redelijk, maar waarom moet zo'n boodschap op de vlag? Naar mijn aanvoelen is dat veel te allesoverkoepelend. Alsof de Saoedische leiders tot alles in staat zouden zijn om die 'waarheid' te verdedigen. Alsof ze mij met hun sabels zouden onthoofden als ik hen tegenspreek. Zou dat geen grenzeloze waanzin zijn? Van hen of van mij?

Ja, klaarblijkelijk beschouw ik de radicale Islam als grenzeloze waanzin. Geen idee of dat tegenwoordig weer politiek correct is. Mijn problemen met religie zijn groot en daar moet iets aan gedaan worden. Kan iemand mij dus voorstellen aan een leuke wahabiet? Want ik weet dat ze bestaan, maar ik wil het geconfirmeerd hebben.