Meer Frans dan Waals

"Ik vond hem eerder een Fransman dan een Waal." Het zijn haar woorden en ik vind ze interessant, maar ze licht ze niet toe, en dan is ze weg.

Meer Fransman dan Waal, maar hij is dus een Waal. Hoe kan een Waal, een Belg, meer Fransman dan Waal zijn? Of gaat het hier enkel om een ongefundeerde en oppervlakkige perceptie van één persoon?

Maar los daarvan: hoe kan een Waal meer Fransman dan Waal zijn? Wat is dan een Fransman, en wat is een Waal? Ik zou haar moeten vragen waarom ze zei wat ze zei, want ik weet echt niet hoe een Waal van een Fransman te onderscheiden. Of liep die jongen voortdurend chauvinistisch te wezen, - een wezenlijk verschil tussen een Fransman en een Waal - maar waarover dan? Over het belang van de Franse taal en hoe goed Olivier Maingain dat belang in de Rand verdedigt? Of was hij een rattachist? Die hypothese komt misschien nog het dichtst in de buurt, ook al weet ik dat het hier louter pro forma nattevingerwerk is. Ik weet immers wel dat haar woorden op weinig berustten.

Hoe weet een Vlaming tenslotte 'wat' een Waal is en wat een Fransman? We horen het niet aan hun taal, want we herkennen geen accenten. "Nonante" is Waals, "quatre-vingt-dix" Frans, maar dat is ook maar één woordje.

Ik luister deze dagen veel naar "Passer La Frontière", de nieuwe plaat van het Luikse Eté 67. Een goeie plaat, ik zet ze graag op en vind het Frans heerlijk. De groep komt uit Luik en is bekend in Wallonië, Frankrijk en Franstalig Canada, maar ik denk niet dat één op honderd Vlamingen er al van gehoord heeft. Ik moet trouwens niet cool doen, ik ken Eté 67 ook nog maar een jaartje van naam en nu luister ik voor het eerst naar hun muziek.

En die klinkt meer Frans dan Waals. Omdat er in het Frans gezongen wordt en een mens daarom waarschijnlijk geneigd is alles voor Frans aan te nemen. Ik ken nogal wat andere Waalse bands die in het Engels zingen met zo'n dik Frans accent bij elke 'l' die ze passeren. Girls In Hawaii, Malibu Stacy, Hollywood Porn Stars. Dat is Waalse muziek. Eté 67 is Franse muziek: meer stijl, meer naturel, meer Frans.

Op hun MySpace kom ik enkele Franse artiesten tegen waardoor Eté 67 beïnvloed zegt te zijn. Alain Bashung, Louise Attaque, Miossec, Nino Ferrer, Thomas Fersen en nog een aantal bekendere namen als Noir Désir, Jacques Dutronc en Georges Brassens. Ik voeg ze toe aan mijn longlist "te beluisteren muziek" en ga een studie maken over wat Waals en wat Frans is. In muziek en in het algemeen.