woensdag 8 augustus 2007

Hertoginnedrol

Er moesten wel formatiegsprekken van komen. Ik ga niet vrijuit. Ik toon mij een Joëlle Milquet op Seroxat. Aan de overkant van de tafel zit een zelfverklaarde communist. Het schampere lachje dat hij met Yves Leterme deelt overvalt mij herhaaldelijk en doet mij bijna partij kiezen in de haat-liefdesrelatie die ik met hem onderhoudt.

Een "commi" godbetert. Maar vraag hem om zijn standpunten nader te verklaren en er blijkt achter zijn stoere muur slechts een rebelerende puber schuil te gaan. Grootsprakerigheid als afweermechanisme voor onzekerheid. En een koele, afstandelijke relatie met de SP.a-stemmende ouders - dat spreekt.

Ik ga over mijn nek van zowat alles, dus het ligt voor een enorm stuk aan mij, maar, djeez, wat haat ik die dommekoeienblik in de ogen van die zelfverklaarde jonge intellectuelen. Schamper doen over al wat je maar kunt opnoemen, maar nooit, ik herhaal, nooit zelf met een degelijk punt aan komen zetten. Yves Leterme, emeritus en weet ik wat nog allemaal, pakt zijn gezwam in met ronkende titels als "De kracht van mensen" en verder komt ook onze commi aan de overkant van de tafel niet. Hol gezwam, oorverdovend en van alle kanten. Om dood van te willen gaan.

Oh, en nog zoiets, tijdens die formatiegesprekken: de kliekjes. Steevast met mensen die het niet nodig vinden om hun kritiek te spuien, mensen die alles goed vinden, alles slecht vinden, niets vinden en eigenlijk gewoon alleen willen zijn met hun tv. Ook zij zijn partners tijdens de onderhandelingen, ook zij blijken mee te spelen. Onze commi vaart er wel bij. Zijn uitgemergelde gestalte hangt over mij als een grafsteen.

Als alles met haken en ogen aan elkaar hangt, zoals dat nu in vele gevallen het geval is, hoe droog staat de zwaarmoedige plant dan? Hoezeer mist hij het water dat hem een groei-impuls geeft? Hoe graag zou hij liever achter de gordijnen in rook opgaan dan voor de gordijnen te blijven dralen met de kop naar beneden? De geur van lavendel, dat is waar we met z'n allen weer naartoe moeten. Het had warempel een slogan van Kneuterig Schamperlachje kunnen zijn.

Geen opmerkingen: