Zou er veel volk wakker liggen van België? Ik niet. Ik bedoel, ik laat er mijn slaap niet voor. Ik bedoel, ik slaap goed, ik heb geen nachtmerries over Olivier Maingain of Bart De Wever. Bart De Wever verplettert mij niet in een droom, hij waggelt mij niet achterna met dat logge lijf van 'm. Hij biedt mij ook geen boulet of een frikandel aan. Misschien omdat ik nogal anti-flamingantisch ben. Zou het niet leuker zijn als we flaminganten flamingo's gaan noemen? Of komt Gaia dan tussen met gemekker - schapen! - over dierenrechten?
Ligt er eigenlijk iemand wakker van België? Van Vlaanderen, ja dat wel. 'De Vlaming' - een term die de populist in De Wever uitgevonden heeft en waar ik onvermijdelijk ook bijhoor - ligt wakker van Vlaanderen. Van Dadizele, meer bepaald. Van Knesselare, Edegem, Aalter, Heist-op-den-berg en Zuurle-Parwijs.
Tendensieuze uitspraken die je tegenwoordig kan lezen, de mensen gaan deze weken verder dan ze daarin ooit zijn gegaan. Ironisch genoeg doen ze dus net hetzelfde als de Franstaligen aan de onderhandelingstafel. Ze verleggen hun grenzen. Wat ze schrijven over Wallonië, je kan je afvragen of daar geen burgeroorlog van moet komen. Alsof, mocht Vlaanderen nu stante pede geen onafhankelijke staat worden, er opstanden zouden komen, rellen zouden uitbreken, doden zouden vallen, zoals bij de Koningskwestie in 1950.
De Walen en vooral ook de Brusselaars zijn 'vies' - die laatsten kunnen als het ware maar beter hun 'aars' grondig schoonmaken. Ze zijn niet van ons, die Franstaligen. Vreemd en overbodig. We kennen 'die' toch niet? We hebben toch genoeg aan Jelle Cleymans en Piet Huysentruyt? RTBf zegt u? Een Waalse zender? Of ik daar ooit naar het journaal kijk? Vaneigens niet, da's in 't Frans waarschijnlijk?
Moet wel gezegd uiteraard: in Wallonië stigmatiseren ze er ook op los. Vlaanderen = Bart De Wever aldaar. Op de website van de RTBf vind je artikels als 'Wie is Bart De Wever eigenlijk?', met zowat een hele biografie. Of 'Waar staat N-VA eigenlijk voor? Wie zijn die mensen?'
Ook negeren 'de Walen' - bij mijn weten een term die nog door geen enkele Waalse politicus geïntroduceerd is - doorgaans gemakshalve de economische afhankelijkheid van Vlaanderen, die ze nodig hebben om een aanvaardbare levensstandaard te kunnen handhaven. En ook negeren ze het feit dat ze stiekem die Franse taal veel hoger inschatten dan het Nederlands, euh, Vlaams. Als het aan hen ligt leren ze liever geen Nederlands. Daar ben ik redelijk zeker van, dat Nederlands moet een 'vervelend iets' voor hen zijn. Je kan je dan evenwel afvragen in welke taal ze met de Vlamingen willen communiceren. In het Engels misschien? Maar hun Engels.. Tja.
Ik sprak met een Franstalige 'brusselesse' die waarlijk niet begreep waarom ze Nederlands zou moeten leren. Ze werkt in een Franstalige omgeving, spreekt Frans in Brussel net als bijna alle Brusselaars en bovenal, zo zei ze, moet ze nooit in Vlaanderen zijn, laat staan in Nederland. "Wij gaan op vakantie in Frankrijk," was ze duidelijk. Haar dochter van vijfentwintig antwoordde op mijn in het Frans gestelde vraag of ze al dan niet Nederlands spreekt, "je me débrouille", op een toon alsof ik had gevraagd om even terug te zappen naar een oersaaie documentaire op Arte, ik zeg maar wat. "Moet dat echt?"
Wat leren we dus uit dat alles, om een u zeker bekende kale kok te parafraseren? Dat de waarheid - zoals altijd! - in het midden ligt. Als Vlamingen wat minder navelstaarderig en zuur worden, en Walen wat intellectueel eerlijker en minder opportunistisch, dan kan België volgens mij blijven bestaan. Of Brussel nog een leuke stad is, of weer een leuke stad wordt - aan de politici om dat te regelen - zien we dan later nog wel.
En nu stoppen met lullen over dat land en in actie schieten om het weer op de rails te krijgen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten