Bericht publiceren

Hey Luc, hey Geert. Daar wachtte ik dus op hé. Nee, da's niet waar. Ik ben gewoon nog maar net terug en dan is het even moeilijk om weer in te pikken. Je kijkt rond, vraagt je af waar het te rapen valt, het stukje voor de blog, en je vindt het niet meteen.

Dient het zich aan wanneer ik met D. en P. in een Brusselse klerenwinkel rondloop en vaststel dat zij daar opvallend goed hun weg kennen, en dat dat enkel en alleen kan komen door het feit dat zij daar door hun vriendin dikwijls mee naartoe worden gesleurd? En wat moet ik daar dan meer over zeggen dan dat ze beiden het soort vest aan hebben waarmee je een hoop jongens ziet lopen - vesten die overduidelijk door de vriendin gekozen zijn - en dat dat mij plots is gaan opvallen? Niet echt dus.

Moet ik M. verwelkomen omdat ik terecht mijn vermoedens heb dat hij lichtjes tegen mijn zin meeleest hier? Kan ik doen: welkom M.. Moge u mijn blog vergeten zoals u hem hebt ontdekt.

Moet ik het hebben over waar ik twaalf dagen heb uitgehangen? Zeker niet, dat is niet de teneur van deze blog. Dit is geen expliciet dagboek en ten gepaste tijde zal ik zeker omfloerst op die twaalf dagen alluderen zonder dat ik u daarbij het achterste van mijn tong zal laten zien. U zou toch maar gedegouteerd zijn van mijn onwelriekende adem.

Maar ik doe dus weer mee, Luc en Geert, en al mijn andere stille lezers. Ik doe weer mee. Bericht publiceren. Bij deze.