Zoiets?

De zon zoeken en haar vinden. Een bries door mijn haar as it was meant to be. Nergens heb ik nu aanhalingstekens voor nodig. Ik haal geen ironie van stal als ik zeg dat ik gelukkig ben. Nu ben ik bevrijd van schaamte, terughoudendheid en algemene wrok.

En nú zit ik weer vast. 'Geluk' is opnieuw een product dat je per sms kan bestellen via VT4. Ik kijk je niet recht in de ogen en erger me als je zegt dat het mooi weer is. Een fuckin' winterjas heb ik aan, zie je? Dat doe ik omdat de wind snijdt, omdat het weer het op mij gemunt heeft. Omdat de wind wint en het weer het weer op mij gemunt heeft.

Nooit meer meningen voor mij, dat zeg ik bij deze. Ik lijk die lelijke schim van een Koen Meulenaere wel, ik spuw mijn gal op al, op al. Mijn leven achter een toetsenbord is zo grimmig vaak, zo zuur. En mijn demonen floepen uit azerty zoals een oude Duitser voor het slapen nog snel een hakenkruisje slaat.

Daarom word ik gelukkig, straks, vanaf morgen desnoods, misschien pas volgend jaar. Het moet, ik heb het beslist, ik wacht op het moment. Maar als het zover is dan meen ik het wel en dan stopt dus de nijd. Nee, beter zeg ik dat dan de vreugde begint, dat dan de mensen als vrienden zullen komen, als vrienden zullen blijven. Mijn leven lang en zonder bezwaar, commentaar of misbaar.

Want dan word ik Michael Franti en ga ik zingen en gelukkig maken. En dan ben ik niet langer (rv) uit Humo, een dwarskijker met stukgeslagen dromen.

Zoiets?