Deze jongen veeg je niet zomaar van de mat

De nieuwe cd van Midlake, "The Courage Of Others", maakt mij helemaal week. Ik moet voortdurend denken aan het meisje waarmee ik de afgelopen maanden zo veel heb beleefd. Ze is hier nu niet meer, maar Midlake brengt haar terug, meer dan mijn eigen herinneringen dat kunnen. Ik ben in een romantische bui en als ik niet naar buiten ga en mezelf verplicht cool te blijven, zou ik uren als een foetus op mijn bed kunnen liggen, in alle eenzaamheid lepeltje liggen.

Daarom moet ik naar buiten en Midlake vergeten. Ik zou anders toch maar schattige meisjes willen doodknuffelen in de wetenschap dat dat helemaal niet te gebeuren staat. Lastig, en laat ik het daarom maar sec houden. Met een boek waarin ik me moet vastbijten, waarin ik mezelf moet dwingen een hoofdstuk meer te lezen dan ik eigenlijk zou willen. Zodat ik mezelf achteraf kan prijzen om mijn doorzettingsvermogen en taaiheid. Deze jongen veeg je niet zomaar van de mat.

Ze leeft in het nu, nu, en ik probeer hetzelfde. Dat lukt aardig voor mijn doen, maar ik verlang nog dikwijls naar haar zolder en de reis die ik moest maken om daar te geraken. Trein, tram, metro, bus en nog een stuk te voet. Soms liep ik dat stuk, als in rennen, om dertig seconden sneller bij haar te zijn. Om samen moussaka te eten of in de zetel te zitten niksen tot ze het tijd vond om voort te studeren in de hoop dat ze daardoor haar droom zou kunnen realiseren.

Haar droom die ook mijn droom werd, al was het meteen duidelijk dat ik zou moeten sparen en reizen om bij haar te kunnen blijven. Op dat moment zijn we nu aanbeland en het voelt aan alsof ik net een prachtig boek heb uitgelezen en uit nostalgie het laatste hoofdstuk blijf herlezen in afwachting van een vervolg en om toch maar niet te moeten stoppen. Maar zo zal zij dat waarschijnlijk niet zien. Misschien ben ik een opengeslagen boek op haar nachtkastje, waarin ze nu en dan een willekeurige paragraaf herleest en dan, in de wetenschap dat ik haar steun zo veel ik kan, de moed verzamelt die haar over een volgende horde kan helpen. Zál helpen is beter, want zo is ze wel. En dat vind ik van een schoonheid die mijn gemiddelde mood aan het wankelen brengt. In mijn voordeel.