Een Indisch prinsesje

Ik heb net een boek uit waarin één van de hoofdpersonages tegen zijn beste vriend zegt dat hij een engel gezien heeft. Die engel is een ander hoofdpersonage uit dat boek, maar beide hoofdpersonages kennen elkaar (nog) niet. Dat gezegd zijnde heb ik vandaag zelf ook een verschijning gezien waar ik mijn beste vrienden elk op hun beurt mee zal vervelen. Ik heb vandaag met een Indisch prinsesje gesproken.

Maar daar zal ik het hier niet over hebben. Interessanter dan dat gesprekje zijn de dingen die er daarvoor en daarna in mijn hoofd en mijn lichaam gebeurden. De mentale voorbereiding was op zich al niet mals, ze belette me om me ergens anders op te kunnen concentreren. Zo probeerde ik een hoofdstuk in alweer een nieuw boek uit te lezen, maar met de beste wil van de wereld kan ik me nauwelijks herinneren wat ik daar gelezen heb. Mijn hartje klopte te snel.

Toen het hoofdstuk dan toch 'uit' was moest er nog een vastgeroeste deur worden opengeduwd. Ook een krachttoer maar wel de meest cruciale.

Even de keel schrapen zodat dát tenminste al goed zat. Uiteindelijk geërgerd moeten vaststellen dat schrapen niet helpt als de zenuwen gieren. Schor klinken dus.

Krampachtig nonchalant doen, moet zoiets zijn als je best doen om te verdrinken met zwembandjes aan. Het je ne sais quoi-gehalte zo laag mogelijk houden, een onbegonnen zaak.

Haar begrijpen, vriendelijk blijven en niet meer omkijken. Waardigheid. Trots. Nooit afdruipen, anders kan je die vastgeroeste deur net zo goed niet openduwen.

Proberen niet te twijfelen. Lef is cooler dan twijfels, actie spannender dan stilstand. Stilstaan is achteruitgaan, en jezelf op de borst kloppen omdat je niet achteruit bent gegaan. Integendeel!

Adrenaline en nog steeds proberen niet te twijfelen. Alsof je een plastieken bal onder water probeert te houden. Cool blijven, rechtdoor lopen, niet zwalpen. Je hart volgen maar je hoofd laten bijsturen.

Lichtjes bevende handen en een onvast geschrift. Adrenaline alsof je een marathon gelopen hebt. Uiteindelijk op je effen komen en weer helemaal je coole zelve zijn. Opluchting en grijnsgelach. Voldoening.

Weer eens iets te vertellen hebben. "Ik sprak met een Indisch prinsesje!" Er eventueel een sprookje van maken.

En je uiteindelijk afvragen welke symptomen háár nog achtervolgd zouden hebben.