Kluger Hans (I)

Kluger Hans. Wist ik veel dat dat de naam is van een paard dat kon tellen. Ik ben dat pas te weten gekomen toen bleek dat er zoiets als een Wikipedia-pagina over Kluger Hans bestaat. Tot dan toe dacht ik dat die wat vreemde naam enkel aan een 'tijdschrift met literatuur als inzet' toebehoorde.

Dat tijdschrift heb ik nu ook voor het eerst gekocht. Marie zit in de redactie ervan en via Huiverinkt wist ik al langer van het bestaan van Kluger Hans af. Afgaand op waar Marie over schrijft was ik wel benieuwd naar haar 'boekske', maar tot nog toe was het er niet van gekomen er eentje te kopen. Ik had er al eens eentje vastgehad, maar dat had ik laten ligen. Zo'n ding kost zeven euro en ik was niet zeker of het me wel lag. Het interesseerde me, dat zeker, maar of het iets voor mij was? Ik voelde me een buitenstaander, ik had het gevoel niet ingewijd te zijn, kennis van zaken te missen.

Maar zomers zijn er om gek te doen en ik ging naar die ene krantenwinkel - hier wel een belediging van een woord - waar ze álle 'boekskes' verkopen. Ik wilde in feite de hele santenkraam eens checken - De Brakke Hond, Staalkaart, zeg maar de hele verzameling Culturele en Literaire Tijdschriften - en dan zou ik nog wel zien welke wel en welke niet. Desalniettemin was ik vastbesloten een Kluger Hans te kopen. Staat nooit slecht als je daarmee op een bankje in het park kan gaan zitten.

Het was lang zoeken voor ik ze vond, weggemoffeld tussen Engelstalige bladen over motorsport en andere thema's voor mannen met ambities om lawaai te maken en de planeet om zeep te helpen. Maar toen lagen ze daar, 'broederlijk samen', Kluger Hans, De Brakke Hond, Streven en andere kleine, op mooi dik en ecologisch verantwoord papier geprinte boekjes die je zou willen doodknuffelen en allemaal opkopen omwille van die vage en intrigerende covers die helemaal niets van de inhoud verraden zodat je wel verplicht bent om ze vast te pakken en open te doen.

't Is dat ze zo duur zijn anders hád ik ze allemaal gekocht, maar nu ik ze weet liggen kan ik tenminste nog terug als ik eens geld over heb. Kluger Hans nam ik gewoon uit het rek en zonder het te openen - maakte even niet uit of het al dan niet 'mijn ding' was - betaalde ik.

(Ik ga hier één van de komende dagen op door.)