“Wie drinkt er ‘ier geire een pint?”
“Ikke, ikke, ikke!”
“ Awel, dan zijde mijne vriend!”
Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ik ga het over Sam Gooris hebben. Sammeke Gooris. Met z’n basketsloefkes aan. Sammeke Gooris die het gras laat groeien en het nooit meer afrijdt (nee oh nee, hij rijdt het nooit meer af!). Sammeke en zijn Marijke. Geweldige kerel, zeg dat ik het gezegd heb. Mijn broer en ik zijn al vele jaren dol op deze amusementsfactor tien, uitlachfactor nul. Sam Gooris is een man naar mijn hart. Authentiek en zonder pretentie. Heel goed in wat hij doet. Ik ben nadrukkelijk niet ironisch. Laat dat duidelijk zijn. Nadrukkelijk. Niet. Ironisch.
Enkele jaren geleden zag ik Sam Gooris een kort optreden geven op het Martelarenplein in Leuven. Fantastisch was dat. Fan-tas-tisch. Af en toe gebeurt het dat ik heel breed glimlach. Meestal is dat wanneer ik iets zie of hoor dat ik geweldig vind. Mijn glimlach tijdens dat optreden van Sam Gooris moet pleinbreed zijn geweest. Ik herinner me dat ik mijn broer sms’te (om een onverklaarbare reden kon hij er niet bij zijn) en typte dat ik getuige was van iets geweldig plezants. Man, ik was op dat moment zo heppiklepelong als tien Forellen tegelijk. Sam Gooris zette dat plein in vuur en vlam en maakte honderden mensen gedurende een halfuur gewoon domweg gelukkig met zijn enthousiasme, zijn energie en zijn abso-geweldige dansmoves. Domweg gelukkig was ik, inderdaad. Soms zou dat moeten volstaan. Zei ik soms? Ik bedoel natuurlijk meestal. Of zelfs altijd.
Nu ging YouTube-reportagemaker Bert DC Sam Gooris interviewen voor zijn prima interviewreeks Vakmansklap en Sam zei in dat interview enkele dingen die ik meer dan het onthouden waard vind. Neem nu het volgende. Sam maakt een vergelijking tussen zichzelf als artiest en wat hij een beetje meewarig ‘de alternatieve boys and girls’ noemt. Sam stelt vast dat er voor zijn optredens een massa mensen komt opdagen, terwijl het zogenaamde ‘betere werk’ vaak maar enkele tientallen belangstellenden trekt. Sam stelt ook vast dat zijn publiek zich amuseert, dat de mensen plezier hebben, daar waar de alternatievelingen weinig vreugde uitstralen wanneer ze naar hun favoriete bands gaan kijken. En laat ons een kat een kat noemen: in zekere zin zijn Sams observaties helemaal correct. Qua amusementswaarde, qua entertainment, scoort Sam Gooris beter dan al mijn favoriete groepen tesamen. Ik beleefde aan zijn optreden op het Martelarenplein meer plezier dan aan die een of twee optredens van Radiohead die ik gezien heb. Sam Gooris is niemand minder dan de keizer van het plezier (of ‘plezeer’, zoals hij dat pleegt te zeggen). Maar daar tegenover staat natuurlijk wel dat zijn optredens - van ‘concerten’ moet je niet spreken - gespeend zijn van alle muzikaliteit. Muzikaal valt er bij Sam Gooris niks te rapen. Sam Gooris brengt entertainment, geen muziek.
Maar hoe dan ook, ik vond dat geen verkeerde vaststelling van Sam. Veel alternatieve boys and girls weten er tijdens hun concerten inderdaad maar heel beperkt de schwung in te krijgen. ‘t Is alleszins iets om te onthouden wat Sammeke zegt. Maar iets anders dat hij zei, was veel belangrijker en sneed nog meer hout, naar mijn mening. Zo ging zijn gesprek met YouTuber Bert op een gegeven moment over de liefde. Bert zit kennelijk met heel wat twijfels en onzekerheden daaromtrent en sprak er daar enkele van uit. “Niet mee in uw hoofdje zitten”, zei Sam stellig. “Wie u niet moet hebben zoals ge zijt, is u niet waard”, iets in die trand. En dat is zo wáár. Ikzelf kan die les ook gebruiken, realiseerde ik me eens te meer. Voortdurend zit ik na te denken over al mijn gebreken en hoe ik die kan verhelpen, maar de waarheid is dat iemand die mij echt graag zal zien mij graag zal zien mét mijn gebreken. Omdat het niks uitmaakt. Zoals Sam Gooris dat zei, ik denk dat het behalve voor mij ook voor Bert hoog tijd was om iemand dat nog eens met zoveel woorden te horen zeggen.
Bert biechtte ook op dat hij in zijn 26-jarige leven nog maar één relatie heeft gehad. Sam Gooris vond dat prachtig en vertelde Bert dat hij, Bert dus, nog ‘puur’ was en dat hij daar fier (‘feer’) op mocht zijn. Sam sprak zijn afkeer uit voor mensen die met jan en alleman liggen te lebberen en aldoende hun puurheid kwijtspelen. Bert daarentegen heeft nog zoveel oprechte liefde en genegenheid te geef aan de jongen of het meisje dat weldra zijn pad zal kruisen (het is mij niet duidelijk of Bert homo dan wel bi of hetero is; niet dat het ertoe doet trouwens). Van Sam Gooris vond ik wat hij over die puurheid zei opnieuw een interessante kijk op de zaak die liefde of, meer algemeen, het leven heet. Zo hoor je het niet elke dag zeggen. Puurheid. Fierheid. En ik merkte dat zijn woorden ook weer heel toepasbaar waren op mijn eigen leven (dat blijkbaar verschillende overeenkomsten vertoont met dat van Bert DC). Ik heb ook nog maar één relatie gehad en ben dus ook nog heel puur.
Bedankt dus, Sam Gooris, om een aantal belangrijke dingen eens op een andere manier te benoemen. Echt, ik had op den duur een kleine krop in mijn keel.
En bedankt ook Bert voor het goede interview en de mooie reportage. Kiep up de goed weurk, zou ik zeggen.
“ Awel, dan zijde mijne vriend!”
Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ik ga het over Sam Gooris hebben. Sammeke Gooris. Met z’n basketsloefkes aan. Sammeke Gooris die het gras laat groeien en het nooit meer afrijdt (nee oh nee, hij rijdt het nooit meer af!). Sammeke en zijn Marijke. Geweldige kerel, zeg dat ik het gezegd heb. Mijn broer en ik zijn al vele jaren dol op deze amusementsfactor tien, uitlachfactor nul. Sam Gooris is een man naar mijn hart. Authentiek en zonder pretentie. Heel goed in wat hij doet. Ik ben nadrukkelijk niet ironisch. Laat dat duidelijk zijn. Nadrukkelijk. Niet. Ironisch.
Enkele jaren geleden zag ik Sam Gooris een kort optreden geven op het Martelarenplein in Leuven. Fantastisch was dat. Fan-tas-tisch. Af en toe gebeurt het dat ik heel breed glimlach. Meestal is dat wanneer ik iets zie of hoor dat ik geweldig vind. Mijn glimlach tijdens dat optreden van Sam Gooris moet pleinbreed zijn geweest. Ik herinner me dat ik mijn broer sms’te (om een onverklaarbare reden kon hij er niet bij zijn) en typte dat ik getuige was van iets geweldig plezants. Man, ik was op dat moment zo heppiklepelong als tien Forellen tegelijk. Sam Gooris zette dat plein in vuur en vlam en maakte honderden mensen gedurende een halfuur gewoon domweg gelukkig met zijn enthousiasme, zijn energie en zijn abso-geweldige dansmoves. Domweg gelukkig was ik, inderdaad. Soms zou dat moeten volstaan. Zei ik soms? Ik bedoel natuurlijk meestal. Of zelfs altijd.
Nu ging YouTube-reportagemaker Bert DC Sam Gooris interviewen voor zijn prima interviewreeks Vakmansklap en Sam zei in dat interview enkele dingen die ik meer dan het onthouden waard vind. Neem nu het volgende. Sam maakt een vergelijking tussen zichzelf als artiest en wat hij een beetje meewarig ‘de alternatieve boys and girls’ noemt. Sam stelt vast dat er voor zijn optredens een massa mensen komt opdagen, terwijl het zogenaamde ‘betere werk’ vaak maar enkele tientallen belangstellenden trekt. Sam stelt ook vast dat zijn publiek zich amuseert, dat de mensen plezier hebben, daar waar de alternatievelingen weinig vreugde uitstralen wanneer ze naar hun favoriete bands gaan kijken. En laat ons een kat een kat noemen: in zekere zin zijn Sams observaties helemaal correct. Qua amusementswaarde, qua entertainment, scoort Sam Gooris beter dan al mijn favoriete groepen tesamen. Ik beleefde aan zijn optreden op het Martelarenplein meer plezier dan aan die een of twee optredens van Radiohead die ik gezien heb. Sam Gooris is niemand minder dan de keizer van het plezier (of ‘plezeer’, zoals hij dat pleegt te zeggen). Maar daar tegenover staat natuurlijk wel dat zijn optredens - van ‘concerten’ moet je niet spreken - gespeend zijn van alle muzikaliteit. Muzikaal valt er bij Sam Gooris niks te rapen. Sam Gooris brengt entertainment, geen muziek.
Maar hoe dan ook, ik vond dat geen verkeerde vaststelling van Sam. Veel alternatieve boys and girls weten er tijdens hun concerten inderdaad maar heel beperkt de schwung in te krijgen. ‘t Is alleszins iets om te onthouden wat Sammeke zegt. Maar iets anders dat hij zei, was veel belangrijker en sneed nog meer hout, naar mijn mening. Zo ging zijn gesprek met YouTuber Bert op een gegeven moment over de liefde. Bert zit kennelijk met heel wat twijfels en onzekerheden daaromtrent en sprak er daar enkele van uit. “Niet mee in uw hoofdje zitten”, zei Sam stellig. “Wie u niet moet hebben zoals ge zijt, is u niet waard”, iets in die trand. En dat is zo wáár. Ikzelf kan die les ook gebruiken, realiseerde ik me eens te meer. Voortdurend zit ik na te denken over al mijn gebreken en hoe ik die kan verhelpen, maar de waarheid is dat iemand die mij echt graag zal zien mij graag zal zien mét mijn gebreken. Omdat het niks uitmaakt. Zoals Sam Gooris dat zei, ik denk dat het behalve voor mij ook voor Bert hoog tijd was om iemand dat nog eens met zoveel woorden te horen zeggen.
Bert biechtte ook op dat hij in zijn 26-jarige leven nog maar één relatie heeft gehad. Sam Gooris vond dat prachtig en vertelde Bert dat hij, Bert dus, nog ‘puur’ was en dat hij daar fier (‘feer’) op mocht zijn. Sam sprak zijn afkeer uit voor mensen die met jan en alleman liggen te lebberen en aldoende hun puurheid kwijtspelen. Bert daarentegen heeft nog zoveel oprechte liefde en genegenheid te geef aan de jongen of het meisje dat weldra zijn pad zal kruisen (het is mij niet duidelijk of Bert homo dan wel bi of hetero is; niet dat het ertoe doet trouwens). Van Sam Gooris vond ik wat hij over die puurheid zei opnieuw een interessante kijk op de zaak die liefde of, meer algemeen, het leven heet. Zo hoor je het niet elke dag zeggen. Puurheid. Fierheid. En ik merkte dat zijn woorden ook weer heel toepasbaar waren op mijn eigen leven (dat blijkbaar verschillende overeenkomsten vertoont met dat van Bert DC). Ik heb ook nog maar één relatie gehad en ben dus ook nog heel puur.
Bedankt dus, Sam Gooris, om een aantal belangrijke dingen eens op een andere manier te benoemen. Echt, ik had op den duur een kleine krop in mijn keel.
En bedankt ook Bert voor het goede interview en de mooie reportage. Kiep up de goed weurk, zou ik zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten