Beetje melig om het zo te stellen, maar vanavond heb ik "de Marrokaan" van de internet- en telefoonwinkel "leren kennen". Ik bleef er al wel eens vaker eventjes mee babbelen, maar dat ging nooit over veel meer dan wat koetjes en kamelen. Vanavond zei de Marrokaan me echter in feite een Tunesiër te zijn, en bovendien vertelde "die van het internetcafé" over het beroep dat hij in Tunesië had uitgeoefend, zijnde architect.
Daar zat hij dan plots achter zijn schamele desk een gediplomeerd architect te wezen. Een lullig autochtoontje kwam voor vijftig eurocent een briquet kopen, en intussen kreeg ik foto's te zien van een huis dat "de Marrokaan" in zijn geboortedorp had gerenoveerd. Een tempel, opgetrokken in een gladde, witte steen, met meerdere balkons, een dakterras, tussen het groen en pal naast de zee. "Helemaal zelf uitgetekend," zei hij met gepaste trots. "Ik verhuur het aan toeristen gedurende het jaar. En tijdens de zomer verblijf ik er zelf."
Ik vroeg hem of hij in België nooit als architect had gewerkt, hij was hier toch al zestien jaar. "Nee," zei hij. "Men is wantrouwig om een allochtoon voor dergelijke betrekkingen aan te nemen. Hoe zal ik het zeggen, vooral oudere mensen zijn hier nogal conservateur."
Hij zou er nooit zelf over beginnen, maar migratie is de toekomst. Tunesiërs, en bij uitbreiding alle volkeren met een kleurtje, zullen niet eeuwig voor ongediplomeerde Marrokanen of Somaliërs blijven doorgaan. Er komt een dag waarop die mensen zullen meewerken in alle sociale lagen. Nu verdoen ze nog hun tijd met het spelen van hartenjager of met het terugeisen van uitgeleend geld (zie gisteren), toch komt er een moment waarop de allochtone architect van opleiding zich ook hier nuttig zal maken met het door hem behaalde diploma.
En als hij het nu nog niet is dan zal het zijn zoon zijn, die vandaag naar de tweede kleuterklas ging en die gewoon de Belgische nationaliteit heeft. Een klein beetje melig dus allemaal, ja, dat politiek correcte gepreek en getier, maar is het normaal, vraag ik u, dat een gediplomeerd architect uit Tunesië hetzelfde domme kassawerk verricht als die geblondeerde lellebel van de krantenwinkel die ik soms ook een Gini lichter maak?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Heel mooi en kritisch stukje, chapeau ! Ik geef les aan 'die Marokkanen', en zo hoop ik over tien jaar er enkelen tegen te komen die wel boven de winkeltjes zijn uitgestegen. Fingers crossed.
Inderdaad om over na te denken, maar het volgende is dat ook:
De Albanese poetsvrouw van mijn vriendin was boekhoudster in haar land. Ze is verstandig en bijdehand. Wanneer je haar vraagt waarom ze geen job op haar niveau zoekt, dan antwoordt ze: "Geen zin, ik zal nooit zoveel verdienen als ik nu doe en dan moet ik luisteren naar een baas." En met dienstencheques, dan wil ze niet meer komen.
Ik klink hier zoals ik niet wil klinken, maar ik stel helaas vast.
Ergens zit er fundamenteel iets heel erg fouts. Bij alle betrokken partijen.
Een reactie posten