donderdag 25 november 2010

Kat

Wat zou de kat aan het doen zijn? Waarschijnlijk ligt ze te slapen. Hoogstwaarschijnlijk. Vredig. Hoogstwaarschijnlijk ligt ze vredig te slapen op een kussen op een stoel. Ze heeft geluk. Des te meer omdat ze dat niet beseft.

Vredig. Klinkt me in de oren als een woord dat niet op volwassen mensen van toepassing kan zijn. Of jawel: vredig slapen. Kan het woord enkel in die context gebruikt worden? Kan een mens vredig voor zich uit staren? Een bejaarde misschien. Die heeft misschien vrede met zijn toestand. Die heeft misschien een mooi leven achter de rug en vindt het wel oké dat het nu op z'n einde loopt. Die heeft misschien geen stress meer.

Baby's kunnen natuurlijk ook vredig voor zich uitstaren. Mensen zijn dieren tot op het moment dat hun impulsen afstompen. Een baby begint nog te wenen als hij iets niet krijgt, een kat miauwt. Een baby begint nog te wenen als er iets gebeurt dat hem niet zint, een kat miauwt of loopt weg.

Een impuls. Klinkt me in de oren als iets dat je maar beter kan onderdrukken. Zomaar iets doen, zonder aanleiding. Dat vinden we niet leuk. Hans Teeuwen vertelt in een uiteraard volstrekt absurde sketch hoe hij impulsief een voorstel deed waarop zijn "sociale omgeving" met wenkbrouwgefrons reageerde. Daarover is Hans in die sketch verbouwereerd. Hans Teeuwen verkoopt veel zever, maar vaak zit er wel een waarheid achter.

Onzekerheidsvermijding. Nog zo'n woord. Onzekerheidsvermijding is de verzamelnaam voor alle situaties die je uit de weg gaat omdat je niet weet hoe ze zich zullen ontwikkelen, waarop je geen vat hebt en waarvan je dus niet weet waar ze je zullen brengen. Je kan heel ver gaan in onzekerheidsvermijding. Je kan je eigen persoonlijkheid erdoor afwijzen en kwijtraken. Er is veel te weinig aandacht voor onzekerheidsvermijding en het wordt veel te weinig bestreden. Ironisch genoeg vanwege onzekerheidsvermijding zelf.

Conformisme. Opgaan in. Eén worden met. Comfort. Geen meningen moeten hebben. Maar ook: stress. Verregaande onzekerheid vanuit een immer wankele zekerheid. Moeten bevestigen. Je niet in slaap laten wiegen. Waakzaam zijn.

Ja, waakzaam zijn. Zoals een kat. Voor al die impulsen die ons onzeker maken waardoor het voor de mens verleidelijk is om te confirmeren.

Zou het kunnen dat hiermee is aangetoond dat katten vrediger en impulsiever zijn dan mensen en dat ze zich minder laten vangen door onzekerheidsvermijding en conformisme? Zou dat betekenen dat katten minder stress hebben dan mensen? Zou dat betekenen dat redelijkheid ongelukkig maakt? Zou het kunnen dat we dat met z'n allen allemaal al lang wisten?

Zou dit de allesomvattende verklaring zijn voor al die keren dat ik al gezegd heb dat ik soms liever een kat zou zijn dan een mens? Het zou goed kunnen.

Geen opmerkingen: