Eurosport 1998

Het is 1998. We zitten in het salon, we zappen naar Eurosport. Nummer 19. BRTN, BRT2 (woorden als 'meerwaardezoeker' of 'kids' bestonden nog niet), VTM, Kanaal 2, VT4 (in het vierde leerjaar kreeg ik twee VT4-stickers van een klasgenootje wiens moeder bij die nieuwe zender werkte - die sticker heeft jarenlang op de onderkant van mijn brooddoos geplakt, tot hij helemaal afgesleten was), RTBf1, RTBf2,..

We zappen naar Eurosport. 19. We kijken naar sumoworstelen, schansspringen, de reuzeslalom, Formule 1 en tennis. We kennen alle kampioenen in alle sporttakken.

Akebono, Takanohana, Wakanohana: zij hebben als enige de rang van Yokozuna. De andere rangen zijn Ozeki, Sekiwake, Komusubi en Magashira. Dat weet ik ook vandaag nog. Takanohana en Akebono dansen rondjes in de ring. Een Japanse scheidsrechter - dit is een Japanse sport, hier moet ik mijn fascinatie voor Japan hebben opgelopen - roept onophoudelijk iets dat klinkt als "André-andré-andré-andré!" Akebono tuimelt uiteindelijk als eerste uit de ring en valt met zijn 200 kilogram het strijdperk af en in het publiek. Hij klautert recht, kruipt het strijdperk weer op en groet zijn tegenstander hurkend met een korte hoofdknik.

Mika Laitinen, Janne Ahonen, Hidetoshi Funaki, Takanobu Okabe: zij zijn in mijn herinneringen de beste schansspringers uit het Trias van mijn leven, de nevelen van mijn kindertijd. Zij springen 120 meter en verder. Het tijdperk van Mika Laitinen loopt op z'n eind. Janne Ahonen klimt, of beter: springt, uit de schaduw. Hidetoshi Funaki is minder constant maar springt soms exceptioneel ver. Hij heeft een paars pak. Takanobu Okabe heeft een blauw pak, meer weet ik niet over hem. Beneden staan de Oostenrijkers met vlaggen te zwaaien. We bevinden ons aan de schans van Garmisch Partenkirchen. Dit is de laatste wedstrijd, hier wordt het vierschanzentornooi beslecht.

Urs Kälin, Kjetil Andre Aamodt, Lasse Kjuss, Hermann Maier en natuurlijk ook Alberto 'Tomba la bomba' Tomba. Klokken van namen maar volstrekt anonieme figuren. Ze dragen skipakken en -brillen. Bij de vrouwen is er Birgit Hoob. Zij komt uit Liechtenstein.

Eddie Irvine (vrouwenzot), Gerard Berger (vrouwenzot), Jean Alesi, Heinz-Harald Frentzen en Damon Hill.

En ten slotte ook Gustavo Kuerten, Albert Costa, Marc Rosset, Carlos Moya en Marcelo Rios. Over die allerlaatste heb ik het nog eens in een speciaal aan hem opgedragen blogpost. Wat een telegenieke, fascinerende, rocker van een tennisser. In 1998, maar ook nu nog op YouTube. Hij kneep Monica Seles ooit in de billen in het restaurant van een bepaald tornooi.