Het zinneloze zeiken

Dude,
ik heb u niks te vertellen vanavond.
Safke?

Liefste,
ik heb geen zin in ironie.
Lepeltje?

Beste,
ik heb geen zin om te solliciteren.
Knietje?

Hallo!
Nog steeds geen zin om te solliciteren.
Elleboogje?

Hey!
Ik ben niet enthousiast en spreek niet in zinnen met uitroeptekens.
Schouder uit het kommetje?

Als je niks te vertellen hebt moet je het ook niet proberen. Als je iets wil veranderen ga er dan eens rustig voor zitten. Als je ergens rustig voor gaat zitten, weet dan dat je een tijdje bezig zal zijn, een tijdje dat je misschien liever op een andere manier besteedt.

Als er al weken een goed boek naast je ligt en als je dat al wekenlang vergeet open te slaan. Wat dan? Ja, wat dan? Zeg het eens? Iemand?

Zij betaalt veertig euro per keer en vindt dat welletjes. Ik betaal niks en zo zal het blijven.

Dude,
ik ga een dutje doen.

Liefste,
waarom ben je niet gebleven?

Beste,
ik heb je niks te zeggen, bestes bestaan niet.

Hallo!
je kan mijn kont kussen.

Hey!
ik kom je vuist in je kont duwen.

Dutten in de nacht.
Dutten tot het licht komt.
En daarna weer het zinneloze zeilen.

Er zijn mensen die zich daar nooit om hebben bekommerd.
Zij boffen.