Nu zaterdag ofzo

"Vanavond ga ik uit
En niemand houdt me tegen
Vanavond ga ik uit
Totdat ik heb gekregen
Wat de nacht je geven kan
Als je verdwijnt in vuur en vlam
Vanavond ga ik uit"
- Clouseau

Ik dus niet. Ik denk ik niet. Nooit bijna. Echt uitgaan bijna nooit. Wel op café met één vriend, hoogstens twee. Maar uitgaan, laat, met veel mensen, disco's, drank, nee, da's tijden geleden.

En ik zit er een beetje mee, anders begin ik er niet over. Ik wil wel nog eens, maar ik weet niet hoe ik het moet aanpakken. Ik heb er de vrienden niet (meer) voor en weet niet (meer) waar het leuk zou kunnen zijn. Nergens, ben ik geneigd te denken. Het is nergens leuk, uitgaan is niet leuk, niet voor mij. Er zijn zo veel dingen die ik er niet wil bijnemen. Om te beginnen: de onherroepelijke zattigheid, of, uch uch, de rokers en meer bepaald de geur die ze in mijn kleren blazen.

En wat wil ik eigenlijk van dat uitgaan? Dansen? Los gehen? En waarom precies?

Om mensen te leren kennen? Om mezelf 'op de kaart te zetten'? Om telefoonnummers te vragen en met zatte meisjes te kussen? Allemaal dingen die me toch niet zouden lukken.

Geregeld speelt zich op zaterdag een identiek scenario af. Ik wil wel, maar doe niets. Ik neem me tijdens de week voor te gaan, maar op zaterdagavond ga ik juist nergens heen. Ik laat het elf uur worden en hak dan de knoop door. Steeds weer ga ik dan niet. Ik ben er te moe voor of ik heb er geen zin in of ik voel me alleen. Er is altijd wel een reden.

Niets is erger dan alleen de stad in te gaan, terwijl je eigenlijk niet weet waarheen. Daar kan ik compleet gedeprimeerd van terugkeren. Daar komt dan zomaar wat in het ijle rondlopen van. Er is veel drukte op straat en daar passeer ik dan als enige zwijgend. Zij zijn bezig en uitgelaten, ik ben stil en zoekend naar 'iets'. Onduidelijkheid over mijn hele aanwezigheid, een al verloren zoektocht op het moment dat ik mijn kamer verlaat. En dan gebeurt het soms dat ik per toeval iemand tegenkom die dan als reddingsboei kan dienen. Daar komt dan ook nog weleens iets leuks van. Maar zo'n ontmoeting is een zeldzaamheid.

Toch had ik er zo eens een hele goeie. Dat was een avond die in de gekadreerde archieven ging. Een avond om tegen anderen over te vertellen. Zo'n avond die een nacht werd en daarna een dag en al.

Een avond om nu op mijn blog op terug te komen. Een avond om opnieuw naar op zoek te gaan. Nu zaterdag ofzo.