Ik vind mijn eigen teksten maar zelden deprimerend, al heb ik veel begrip voor mensen die daar anders over denken. Natuurlijk kan ik niet ontkennen dat bepaalde onderwerpen ‘zwaar’ zijn en dat ze een eventuele lezer niet altijd zullen opbeuren. Maar als ik schrijf, geef ik uiting aan wat ik op dat moment voel en ik schrijf vooral op momenten waarop ik me gevoelsmatig moet beschermen tegen de ‘boze buitenwereld’. Als ik simpelweg vrolijk ben, wat ook weleens gebeurt, voel ik bijna nooit de nood om te schrijven. Dan ga ik er liever op uit, spreek ik af met een vriend, kom ik onder de mensen, zing en dans ik.
Helaas ben ik dezer dagen niet vrolijk, zonder daarom somber te zijn, trouwens. Ik denk alleen dat ik de zaken op dit moment vrij helder zie. Já, zoals ik herhaaldelijk schreef, ik ben van mening dat de wereld naar de kloten gaat, maar já, ik besef ook dat ik dat op een meer genuanceerde manier zou kunnen formuleren (niet dat iemand mij gevraagd heeft om dat te doen). Er zijn ontzettend veel mensen die constructief aan de toekomst werken, de zogenaamde bottom up-initiatieven maken elke dag opgang en zij zullen mee de richting bepalen die de wereld (of onze samenleving) zal uitgaan. Op den duur zullen bottom up-bewegingen het misschien zelfs van de bestaande structuren overnemen en zullen ze komaf maken met het huidige door neo-liberalisme gestuurde systeem waarin inhalige zakenmensen en cynische politici de plak zwaaien. Dat bottom up-bewegingen de dingen ten gronde zullen veranderen, kan niet uitgesloten worden. Vooralsnog is het echter zo ver nog niet en blijft ‘het’ (in het westen) mijns inziens eerder de verkeerde kant opgaan. Dat zegt mij althans mijn buikgevoel. Ik ontsnap immers niet aan een nieuwsstroom die onmiskenbaar onheil voorspelt, zoals ik steeds op artikels stoot waarin ernstige maatschappelijke problemen worden aangekaart. Ook al probeer ik voor mezelf dag in dag uit op het positieve te focussen, het slechte nieuws van buitenaf kruipt onder mijn vel en ik sleep het met me mee. En ja, dat slechte nieuws maakt mij chronisch verdrietig, wanhopig zelfs. En ik ontbeer de (wils)kracht om daar echt iets tegen te beginnen, net zoals ik de (wils)kracht of het lef ontbeer om zelf van onderuit een initiatief op te zetten dat kan bijdragen aan de wereld van de toekomst.
Het zijn bepaalde details in mijn leven die mij opheffen en uit welke ik het doorzettingsvermogen haal om belangrijke, constructieve beslissingen te nemen. Een vriendin die iets moois schrijft in mijn ‘Happiness is’-boekje. Een andere vriendin die een anekdote uit haar kindertijd vertelt die mij ontroert. Het zesjarige zoontje van diezelfde vriendin dat vraagt of ik mee met hem met zijn autootjes wil spelen. Uit dergelijke interacties haal ik energie en het zijn dergelijke kleine momenten die mij uiteindelijk toch van het leven doen houden. Zeker ook het feit dat zulke lieve mensen met mij willen omgaan of mij zelfs een vriend noemen, geeft mij heel veel voldoening.
Laatst beluisterde ik, terwijl ik een wandeling maakte, op mijn mp3-speler een radiogesprek over mindfullness op het werk. Ik besloot me tijdens het wandelen volledig dáárop te focussen, ik besloot me volledig in dat moment ( in het ‘nu’) te verplaatsen en andere gedachten uit te schakelen. Ik realiseerde me dat ik stapte zonder daarbij enige fysieke hinder te ondervinden. Ik bedacht me dat ik in goede conditie verkeer en gezond ben, nooit ziek ben, blijkbaar een sterk afweersysteem heb - wat een geluk, want een goede gezondheid is zeer belangrijk voor het welbevinden). Ik stelde ook vast dat ik heel veel vrijheid heb in mijn leven en dat ik me geen zorgen moet maken over geld. Ik bedacht me dat ik heel wat vrienden heb, heel wat mensen met wie ik een fijn contact heb, met wie ik me kan amuseren én met wie ik serieuze gesprekken kan voeren. Ik bedacht me eens te meer hoe waardevol het is om close te zijn met mijn moeder en mijn broer, mijn broer die mij door en door kent en die mij meer dan wie ook begrijpt, omdat wij zo op elkaar lijken terwijl we toch ook heel verschillend zijn. Ik merkte op dat ik allerlei dingen zou kunnen ondernemen in mijn leven, mocht ik daar zin in hebben. Dat er geen oorlog is in ons land, dat er geen hongersnood is, dat ik ‘s nachts rustig kan slapen, dat ik me niet suf hoef te piekeren over vanalles en nog wat - ik bedacht me zoveel dingen waarvoor ik ‘dankbaar’ zou kunnen zijn (mocht ‘dankbaar’ een woord zijn dat ik in deze context vind passen, wat niet het geval is).
Ik was ook blij dat ik zo bewust kon nadenken over wat ik allemaal wél heb in mijn leven. Ik was tevreden over mijn kritische geest en hoe die mij wakker houdt. Er was dus heel wat om tevreden over te zijn. En diezelfde tevredenheid voel ik dag in dag uit, die neem ik óók overal mee. Een mens kan én tevreden zijn over zijn eigen situatie én ongelukkig zijn over externe factoren die hem destabiliseren. Die combinatie bestaat en is legitiem. Steen en been klagen leidt nergens toe, maar de ogen sluiten voor weinig opbeurende maatschappelijke evoluties is al even idioot. Dat sommige mensen daarvoor gevoeliger zijn dan anderen is misschien maar goed. Het zijn die gevoelige mensen die de ‘klokkenluiders’ kunnen zijn en die tegenbewegingen in gang kunnen zetten. Iemand die gevoelloos is voor actuele tendensen kan weinig bijdragen tot een eventuele verbetering of ommekeer. En iemand die bewust de ogen sluit voor elke vorm van miserie blijft eigenlijk als mens in gebreke.
Zo, dat heb ik ook weer eens gezegd. Ik zit hier warmpjes onder mijn dekbed en nu heb ik tijd voor een ontbijtje, waarbij ik kan eten wat mij belieft. Daarna kan ik lezen, schrijven, muziek luisteren, nog iets anders doen - bijna doen wat ik maar wil. Als ik de boze buitenwereld niet wil binnenlaten vandaag, als ik in mijn comfortzone wil blijven, dan kan dat vandaag probleemloos; ik hoef de actualiteit helemaal niet te volgen, niemand legt mij dat op. En als kers op de taart ga ik vanavond iets drinken met een vriend. Als dat geen fijne dag is.. Als dat mij triestig zou maken.. Tja, dan..
Ik wens jou ook nog een fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten