Enkel als voetballer kan een kind van migranten scoren

De kans is nu vrij groot dat we gaan winnen. Frankrijk in de halve finale en Kroatië in de finale zijn tegenstanders om rekening mee te houden, maar ik ben er steeds meer van overtuigd dat deze Rode Duivels matuur genoeg zijn om de hoofdprijs te pakken. Ze hebben intussen al mijn verwachtingen overtroffen, het is effectief mogelijk dat ze op dit moment het beste landenteam ter wereld zijn. Formidable!
De Rode Duivels hebben onder Roberto Martinez enorme stappen gezet, ik kan mij er nog bij elke match over verbazen. Onder Wilmots was het nog een willen-maar-niet-kunnenverhaal, wat natuurlijk al beter was dan het niet-willenverhaal van voor 2012, maar wat ze nu, onder Martinez, doen vind ik echt straf. On-Belgisch ook. En in één adem gaan wij Belgen ons nu ook on-Belgisch gedragen. Of, wacht: gaan Belgen zich nu net wél Belgisch gedragen? Want wat is dat nu eigenlijk, Belgisch gedrag? Is Belgisch gedrag een soort betekenisloze en uiterst tijdelijke state of mind die zelfs de taalgrens niet oversteekt? (Heb jij in de Sporza-voor- en nabeschouwingen al een Franstalige analist gezien?) Zijn Vlamingen en Walen plots één? Een klein beetje, ja, maar toch vooral nee. Niks zo gemakkelijk als een highfive met een medemens uit de andere gemeenschap, maar het stelt natuurlijk niks voor. Eens die Duivels dat tornooi hebben gewonnen en we onze Belgische vlaggen weer opgevouwd hebben, is er van een ‘België-gevoel’ geen sprake meer. Dan gaan beide gemeenschappen opnieuw huns weegs, zonder elkaar te kennen.
(Gratis ideetje: waarom slaan de VRT en de RTBF de handen niet in elkaar voor dit super-Belgische gebeuren? Taal hoeft toch geen struikelblok te zijn (dat is bij de Duivels zelf ook niet het geval, toch?) Wees een afspiegeling van het ‘Belgiëgevoel’. Nederlandse voetbalanalisten te over op Sporza, maar ik heb nog geen enkele Franstalige Belg gezien.)
Het is wonderlijk hoe mensen én op de N-VA stemmen én gek zijn van de Rode Duivels. Die combinatie is veelvoorkomend. Gevraagd of zij de Rode Duivels willen opgeven voor de Republiek Vlaanderen antwoordt een (grote) meerderheid nee.
De Rode Duivels confronteren ons, Belgen, op heel wat vlakken met de (pijnlijke) realiteit. In ons nationale elftal komen zwarten en Arabieren volop aan de bak, terwijl dat in geen enkel ander segment van de samenleving het geval is (misschien zijn onze gevangenissen nog de beste afspiegeling van de etnische diversiteit die je bij de Rode Duivels aantreft). Behalve voor voetballers blijft het voor de medemens met een migratieachtergrond nog steeds knokken voor een plaats in de Belgische maatschappij. En als zo’n Arabier dan zijn plaatsje veroverd moet die man (nog veel te weinig een vrouw) zich bijna altijd ‘in de markt zetten’ als ‘allochtoon’, wat intussen zo vreselijk afgezaagd is (maar een Waal moet zich in Vlaanderen eveneens als Waal in de markt zetten (zie Christophe Deborsu - toch ongeveer de enige Waal die wij kennen).)
Voetbal is uiterst laagdrempelig, daar begint het mee. De in armoede opgegroeide Lukaku’s maken nu het mooie weer in die sport, maar in eender welk ander maatschappelijk segment hadden ze waarschijnlijk weinig kunnen verwezenlijken. Erg bevreemdend hoe men de Rode Duivels een afspiegeling van de Belgische bevolking noemt en nauwelijks schijnt op te merken dat je een dergelijke afspiegeling in geen enkel ander maatschappelijk segment (en ook in geen enkele andere sport, trouwens) te zien krijgt. Ik klus tegenwoordig een beetje bij in de Vlaamse Gemeenschapscommissie in Brussel en van de zeventien raadsleden die daar zitten hebben er twee of drie een buitenlandse achtergrond. Dat is dus duidelijk geen afspiegeling van de Brusselse bevolking. Een correcte afspiegeling van die bevolking zou een verhouding van 10-7 zijn, ofzo - 10 mensen met een migratieachtergrond en zeven zonder.
Onze federale regering, ‘de Belgische politiek’, is één groot afspiegelingsdrama. Er zitten daar nul mensen van allochtone origine in. Nul (0). Stuk voor stuk zijn het blanke mannen en ochot ocheere hier en daar zit er ook nog een vrouw tussen. Vergeleken daarmee vertoeven de Rode Duivels op een andere planeet.
We kunnen werkelijk veel leren van de Duivels, maar of we het ook doen, ik merk het voorlopig niet op. Natuurlijk kan je dezer dagen ook weer het obligate opiniestuk lezen van een Belgische met Arabische roots die erop wijst dat we nu het goed gaat spreken over ‘onze’ Fellaini en ‘onze’ Chadli, maar dat dat zomaar opnieuw kan keren als een van die jongens een flater begaat (wat ik trouwens niet geloof, dat de perceptie zo gemakkelijk zou keren). Het obligate opiniestuk, dat aantoont dat we dan toch niet helemaal in het reine zijn met de diversiteit van de Rode Duivels. 
De Rode Duivels moet trouwens zowat het enige bedrijf zijn waar men geen quota voor etnische minderheden moet opleggen. Bij de Rode Duivels gaat dat gewoon vanzelf. Ik vraag me trouwens wel af of er dames met andere roots rondlopen bij onze nationale vrouwenvoetbalploeg, de Red Flames. Zal wel niet, hé?
De Rode Duivels, het is een mooi verhaal. Dankzij hen en enkel dankzij hen kunnen Marokkanen van de derde en vierde generatie zich Belg voelen. Fellaini, Chadli, Lukaku, het zijn grote voorbeelden. ‘Influencers’ misschien wel.
Ik denk dat we onze volgende tegenstanders in de pan gaan hakken en dat we Wereldkampioen worden. Het was formidabel hoe de Belgen de Goddelijke Kanaries klopten en nu ligt de weg naar de Beker open. Maar wat dóén we met de Rode Duivels? Niet al te veel, vrees ik. Niet wat de muur tussen Vlaanderen en Wallonië betreft, en evenmin wat de segregatie tussen allochtonen en autochtonen, tussen moslims en autochtone Belgen, betreft. Na de wereldtitel gaan we terug naar af en dat hele Belgiëgevoel gaat weer voor twee jaar de kast in. Dat ís gewoon zo. Het Belgiëgevoel heeft alles te maken met sport, vlaggen en het Eurosongfestival. Ik ben er trouwens ook van overtuigd dat weinig autochtoon Belgische hanen er naar zouden kraaien mochten alle 23 Duivels blank zijn. Spreek mij tegen als je er anders over denkt.
Ik ben fan van de Duivels, maar denk er tegelijk het mijne van. Ik wil een federale regering met vijf ministers van allochtone origine en een opleiding journalistiek aan de Erasmushogeschool in Brussel waar ongeveer de helft van alle studenten een niet-Belgische afkomst heeft. Tenzij ze succesvolle voetballers worden, krijgen we in onze maatschappij nauwelijks Chadli’s of Lukaku’s in maatschappelijk hoog aangeschreven functies te zien en dat moet zeer dringend anders.
Zo betekenisvol als de Rode Duivels zijn, zo betekenisloos zijn ze anders.