Hallo, ik ben een ufo. En ik hoop dat u er ook een bent, als ik even samenzweerderig mag zijn. Daarnet luisterde ik naar "Lonely Soul" van UNKLE, met Richard Ashcroft als gastzanger, en ik wilde tegen iemand zeggen hoe goed ik dat nummer vind, tot ik merkte dat er helemaal niemand was waartegen ik dat kon zeggen.
Hey, ik hoorde dat Clouseau weer zo'n concertreeks plant in het Sportpaleis. Ik ken al drie, nee, ik ken al vijf mensen, euh, ufo's die gaan. Gaat u? Je moet er een visum voor aanvragen, geloof ik. Naar een andere planeet reizen, het is een gedoe.
Als ik aan mijn computer zit, cd-recensies lees op het internet, geschreven door mensen die op mijn planeet wonen, - om van een metafoor maar gewoon meteen een allegorie te maken - dan lijkt het net alsof ik plots niets meer moet uitleggen. Over mijzelf.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Kon ik ooit eens zeer vooruitstrevend mee uitpakken op een geïmproviseerd fuifje met leeftijdgenoten (waarbij een vervelend familielid met een alcoholstift vervelende boodschappen op een matglazen lusterpot schreef - een lusterpot die bij nader inzien eigenlijk ook vervelend was). Bitter Sweet Symphony en dan, slowgewijs, The drugs don't work van The Verve. Ja, zo oud ben ik al. Ashcroft, grote muil (letterlijk), maar hij kan wel zingen, hé?
Ik ken iemand tegen wie dat je dat beslist had kunnen zeggen. Hij zocht ze tevergeefs, die buitenstaanders, en heeft het zoeken uiteindelijk opgegeven.
Daarom kom ik hier graag. Troostende herkenbaarheid en gelijkenis.
Een begrijpend knikje.
Een reactie posten