"Kan ik eraan doen dat er zoveel drek op tv is," antwoord ik meestal als mensen bij mij komen klagen over hun televisionele bevindingen. "Trek u op aan Karl Vannieuwkerke," geef ik hen dezer dagen dan ook meteen als raad mee. Want Karl maakt me blij, zo blij.
Het moet gezegd: Karl Vannieuwkerke is goed in "Tour 2008". Goed in het overbrengen van de wie-ler-be-le-ving. Ik voél het helemaal, deze Tour, ik begrijp nu waar het om gaat: de koers, de rituitslag en de wielerpersoonlijkheden. En die viriele brokjes natuur, de bezwete bovenlip van de winnaar en de 'hespen' van Cancellara ("Spartacus"). Het belang van Kirchen in het geel en de valpartij van Vansummeren. Nu voel ik het eindelijk diep in m'n ballen, Karl.
Maar pas nu begrijp ik ook dat het inderdaad nódig is om je helemaal in het gebeuren in te leven, om tegen je vrienden op fluistertoon over de coureurs te praten (uit ademstokkende bewondering), en pas nu kan ik het circus dat zo'n peloton toch is naar waarde schatten (de soigneurs! de bidons! de helikopters!) en be-grijp ik wat daar leeft, wat daar omgaat, welke bovenmenselijke krachten dat van al die moedige mannen vergt om die mallemolen draaiende te houden, om dat gesmeerd te laten lopen tot in Parijs. Dankzij jouw nimmer aflatende passie voor de sport, Karl, die mij vanavond en al heel deze Tour als een dikke, lekkere epospuit achtervolgt. Tot in m'n ballen.
Jammer dus dat ik er vanaf morgen opnieuw voor zal kiezen dat alles de rug toe te keren. Ik hoor het wel, Karl. Je in pathos gedrenkte geblèr zal nog wel een poos door de Alpen en de Pyreneëen van mijn kleine leventje schallen. Tot diep in m'n ballen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten