Waarom ik vandaag tofkes vind?
Omwille van verschillende stapeltjes goede cd's:
* Nick Drake: Five Leaves Left
* Hellwood: Chainsaw of Life
* PJDS: Suits You
* Aroah: No Podemos Ser Amigos
* Lenny Kravitz: Mama Said ("guilty alarm!")
* aMute: The Sea Horse Limbo
* Wixel: Heart
* Randy Newmans debuut
* Barzin: My Life In Rooms
* Bodies of Water: A Certain Feeling
* Radiohead: Kid A
Over Nick Drake en Radiohead wil ik later nog wat kwijt, maar eerst wat ander tofs.
De Tour:
* een tijdrit
* Michel Wuyts (uitstekend)
* Carlos Sastre: een toffe winnaar
* 'sport' an sich kan me ook gelukkig maken (de fysieke inspanning)
* die pothelmen!
* die emoties, zo écht.
Lectuur: Sandro Veronesi: Kalme Chaos (uitstekend)
* met dat boek naar buiten gaan, en op een bank lezen.
Aansluitend: de zon.
* en haar gloed op mijn huid.
Voor het eerst opnieuw een hemd dragen dat ik al jaren niet meer vond.
In dezelfde rubriek: kousen noch schoenen dragen (ook geen fuckin' "teensletsen").
De nieuwste last.fm-applicatie: Your Library (verslavend).
En meer! Meer!
Over Nick Drake dus nog: ongelooflijk dat ik die mens zijn oeuvre, het zijn maar drie cd's, nu pas fatsoenlijk leer kennen. Fameuze 'ontdekking' dus; al past zijn geluid niet bij de zon.
En over Radiohead, en dan speciaal over "Kid A": zo'n 'speciale' cd. Dat bevreemdende. Die spanning. Hij klonk ook nog nooit zo goed als vanmiddag. En dan vooral "Optimistic", een nummer waarvoor je 'geweldig' of 'fenomenaal' met tussenstreepjes gaat schrijven. Besefte ik opeens.
Hier de clip en een video erbij (en anders doet u uw ogen maar dicht):
En u? Hoe gaat het met u?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Alles goed met mij, dankuwel.
Wat was deze tour mooi. Michel Wuyts als beste flauwe plezante ooit, een Oostenrijks moeskopke dat verrassend met het bollekescolletje naar huis gaat, een prachtige sprint op de Champs Elysées, Chavanel en Schumacher die visitekaartjes van jewelste op zak hebben,...Zo'n Tour, daar kan niets aan tippen.
Een reactie posten