Doorgaans zijn ze saai, typisch en hooguit weinig geslaagd poëtisch, maar dan overkomt het je zelf dat je je trein mist en dat je er daarna over wil bloggen, dus dan doe je dat laatste maar en probeer je iets aparts aan je bericht mee te geven.
Dus: ik slenterde, dat geef ik toe, en had zelfs nog tijd om met een Greenpeacemaskotte te spotten, en zag dan pas op de klok dat ik me zou moeten reppen. Vervelend werd het toen ik lopend het tsjoef-geluid van de trein hoorde (dat doet hij als hij zich 'klaarmaakt') en ik wist dat mijn vertrek slechts zou afhangen van een conducteur met wat goodwill. Hij liep op het perron en zag me komen, stapte op en schudde van nee: dat ik te laat was, dat hij een rechtse eikel zonder leven is die mensen overal ter wereld zou laten staan voor een verdomde kuttrein.
Ik riep: "what the fuck??" en "nazi nazi nazi nazi jesus nazi what the fuck ké-rel" en droop af. In momenten van opwinding word je met je belabberde woordenschat geconfronteerd en hoe die amper afwijkt van de woordenschat die je bij anderen veracht. Ik kon me niet herinneren dat ik al eens een trein gemist had, al zal het wel en heb ik het verdrongen net zoals ik deze 'missing' zal vergeten. Zo'n dingen blijven me niet bij, maar de rancune tegenover de wereld zeg maar, met zijn instituten, blijft hangen, zo typisch en fout.
Dus ga ik maar nergens heen, terug naar af. Ik laat zelfs niets weten aan wie mijn gasten zouden zijn. Ik kruip in mijn bed en ben veilig; kies zorgvuldig de volgende gelegenheid waarvoor ik me nog op glad ijs waag.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Het is banaal, herkenbaar en toch leuk om te lezen. Een zeldzaamheid.
Eens de conducteur het treinsignaal heeft gegeven, zet de trein zich in beweging. Ik snap wel dat die mens niet het risico wil lopen dat jij onder de trein terecht zal komen. Deuren die sluiten gaan overigens ook niet opnieuw open als er iets tussenzit. Ik heb zo een paar idioten in Brussel spelletjes zien spelen tot "opeens" de deur sloot en een ervan met zijn taq ze tussen zat en niet wegkon. Hij had geluk dat hij zich van zijn tas bevrijden want anders was hij effectief meegesleurd. Mensen mopperen graag over gemiste treinen en conducteurs die hen niet laten opstappen maar ze vergeten steevast de enkele artikels van reizigers die meegesleurd werden door een rijdende trein omdat ze dachten er nog snel op te kunnen springen.
Een reactie posten