Tereza

Tereza in de keuken met haar blauwe ogen
kijkt mij aan in een andere taal dan de hare
en ik lach naar haar met mijn hand voor mijn mond
en mijn hoofd op rood

breek mijn hoofd over tweeduizend vragen
waarvan de duizendste luidt
Tereza, meisje van achter de bergen
wil je mijn leven in of wil je mijn leven uit?

maar dat vraag ik haar niet want niets zo triest
voor een journalist als het antwoord al kennen

dus ik laat haar gaan en later malen
de vragen nog steeds door mijn vallende hoofd
en haar ogen blauw op de wijzerplaat
zijn voor altijd weg maar voor altijd mooi