woensdag 31 januari 2007

Galaxie 500


Dream pop uit de jaren tachtig.
Een beetje episch.
Zonder franjes.
Recht op zijn doel af.

Met zo'n hoog stemgeluid.
Wentelende gitaren.
Liedjes die pas na drie luisterbeurten hun schoonheid prijsgeven.
Een inspiratiebron voor veel bands.

Om een of andere reden een klein beetje schattig.
Met een getal in de groepsnaam.
Ik kan me niet voorstellen dat er geen vrouw in die band zat.
En zie nu: er wordt gewag gemaakt van ene Naomi Yang.
Exotisch nog ook.

maandag 29 januari 2007

Alex.anders presenteert


Dit is de ballad van Alex.anders.
Een jongen niet anders maar wel heel .anders.
Een jongen niet groot en ook niet klein.
Een jongen zoals er wel honderd zijn.

Dit is het liedje voor Ali.andy.
Een jongen die houdt van being trendy.
Of nee, da's een grapje, da's helemaal not.
Met jou vergeleken is hij niet hot.

Dit is de aria van Alin.paling.
Hij neemt jullie allen graag in de maling.
Hij stelt zich niet voor aan zijn publiek.
Want zijn publiek ligt bed in ziek.

Dit is de ode aan Odin.onding.
Hij biedt jullie zijn rots aan, in de bronding.
Hij weet niet wie jij bent, laat staan je schoenmaat.
Hij weet niet of hij wel jouw omgangstaal praat.

Benjy Ferree


Wie ben jij?
Was de hemel maar ooit zo dichtbij.
Blijf toch bij mij.
Voor altijd.
Laat dit nooit meer voorbij gaan voor mij.
Voor altijd.

Vrij naar Isabelle A.
Het lied werd bij mijn weten niet geschreven voor nevenstaande man.

zondag 28 januari 2007

Het is zondag zeven uur

De een ligt in een zetel.
De ander leest een weekblad.
Nog een derde opent SoulSeek.

De een slaapt 's avonds en 's nachts een beetje.
De ander is geconcentreerd, het interesseert hem.
Nog een derde typt 'Aereogramme' in.

De een geeft de bevelen.
De ander voert de meesten uit.
Nog een derde wordt van sommige taken ontheven.

De een doet het voorbereidende werk.
De ander wordt er buiten gehouden.
Nog een derde is dankbaar, maar kritisch.

De een maakt zich op voor morgen.
De ander heeft dat niet nodig.
Nog een derde heeft geen plannen, hij heeft NLD.

zaterdag 27 januari 2007

A Weekend in the City

De telefoon maakt het nodig.
De bus maakt het makkelijk.
De gewoonte maakt het logisch.
Maar het is allemaal aan herdefiniëring toe.

De straat is een tunnel.
De mensen zijn dieren.
En je komt beter niet in hun kooi.

Amusement is een fictie.
Prestatie is een must.
Vriendschap is een utopie.
En als je wil weggaan kies je best de juiste richting.

vrijdag 26 januari 2007

Get on yer dancing shoes

1. We waren het niet eens.
The Libertines vind ik maar niks.
Pete Doherty is wel leuk,
maar zijn muziek.
Ik pleitte voor Arctic Monkeys.
Enthousiast voor één keer.
En zij zegde dat iedereen zijn eigen mening erop nahouden mag.

2. We waren het niet eens.
Damien Rice is zijn snotterzakdoek.
En dat zei ik hem ook.
Arctic Monkeys zijn jong en cool.
Energiek en niet melig.
En hij zegde dat hij het daar niet mee eens was.
Hij begreep er geen fluit van, hoor.
Ik moest toen dringend mijn bus halen.
Maar gelijk had ik toch.

Met cultuurminnende permissie

"Hou jij van gedichten?"
Ik had haar niet verstaan.
Ik zei dat ik wel eens wilde kijken.

Ze stellen manwijven te werk in de bib.
Met permissie.

De gedichten staan op aparte kaarten.
Ze ruiken lekker, die kaarten.
Lekker ruiken is schrijftaal,
maar lekker ruiken ze.

Stijn Vranken, begod.
Maakt stand up-poetry - ahum.
Hij zei dat we op zijn zakje moesten letten.
Een grapje.

En Zwagerman van 'Gimmick!'
Matig boek.
Onleesbaar.
En zijn gedicht ook.

Toon Tellegen dan maar.
Met haakjes.
Vraagtekens.
Met haken en knopen.

Ik hou niet van gedichten.
Ik ben niet in staat ze te waarderen.

woensdag 24 januari 2007

Inzicht

Ik ga er vanuit dat ik een leerprobleem heb.
Dat ik bepaalde verbanden niet leg.
Dat ik bepaalde inzichten niet verwerf.
Soms straf ik mezelf en zeg ik dat het allemaal te maken heeft met luiheid.
Geen zin om te blokken.
Geen drang.
Geen ambitie.
En ik wil mezelf niet verkopen.
Geen papegaaienwerk.

Ik bemerk dat vooral die laatste twee in mijn nadeel spelen.
Ik moet er meer 'goesting' in krijgen.
Ik moet wíllen.
Ik kan het wel.
Maar ik moet ervoor werken.
Op de arbeidsmarkt zijn het ook de meest ijverigen die de jobs wegkapen.
De gestudeerden.
Ik mag niet buizen.

Het leven leert me echter dat alles tijdelijk is.
Dat alles verdwijnt.
En wie voldoening uit het tijdelijke haalt, is dat geen domoor?
Ik weet het nog steeds niet.

En ik heb het adjectief 'depressief' niet eens gebruikt.

Fernando Gonzalez

Hij leidt met 5-2, maar dat is van geen tel.
Fernando Gonzalez is een mooie man.
Hij heeft de kaken van een bever
en de blik van een hond.

Gonzalez' spel heet 'vaak onbezonnen' te zijn.
Hij is een Chileen.
Hij traint met de coach van Marcello Rios.
Het staat allemaal met elkaar in verband.

Gonzalez groeide op in Santiago.
Hij heeft drie setpunten.
Het is een vechter.
"Opgeven staat niet in zijn woordenboek."

Toch geloof ik niet in zijn kansen voor de overwinning.
Rafael Nadal is een berekende Europeaan.
Hij woont op Mallorca.

Bange blanke man

Ik luister nooit naar teksten.
Ik lees geen boodschap, ik lees woorden op een rij.
Soms vormen die een boodschap, eerder toevallig.
Als ik mijn best doe.
Wat zingt Jeff Tweedy na "why would you wanna live in this world"?
Ik heb er geen idee van, maar het benieuwt me.
Ik ga die lyrics googlen ook.

"July! July! July!". The Decemberists.
Soms vormen woorden een boodschap.
Deze boodschap bevindt zich aan de andere kant van de aardbol.
Op twintigduizend kilometer van hier.

"July! July! July!"
But why would we wanna live in this world?
Onduidelijkheid.

Ik weet het allemaal zo niet.
En staat er hier ergens een kwaliteitsmeter of mag de grootste bucht werkelijk de wijde wereld in?

dinsdag 23 januari 2007

Grace à P.

Omdat mijn dagboek een agenda is geworden.
Omdat ik wil schrijven, maar eigenlijk wil schreeuwen.
En omdat ik bang ben voor eenzaamheid.

Ik maak een blog aan.
Omdat ik denk dat ik dan een nieuwe wereld binnenstap.
En omdat ik die lay-out mooi vind.

'Slaap!' van Annelies Verbeke is niet de beste Nederlandstalige debuutroman sinds 'Blauwe Maandagen' van Arnon Grunberg.
Ooit schrijf ik een kortverhaal dat 'Arnon Grunberg ontmoeten' zal heten.
Ik hoop dat dat er ook daadwerkelijk komt.
En 'The Argument' van Fugazi had mij gerust uit mijn sokken mogen blazen.
Niet dus.

Wel tevreden over de verwarming op 25°C.
En over de omarming van het bruine deken.