Iets over politiek willen zeggen, maar de mist in gaan

Politiek ben ik links, 'link', zoals men dat tegenwoordig ook mag noemen. Hoe ik dat weet? Doordat ik altijd sympathie heb gehad voor partijen als sp.a en Agalev/Groen!. En doordat ik CD&V'ers altijd CVP'ers ben blijven vinden (dat aura der schijnheiligheid; de secularisatie, dedju). Over het VB praten we niet eens.

Ik kon me altijd al veel beter vinden in die 'linkse' politici, ze waren meer zoals de mensen die ik graag had, die ik door toedoen van mijn ouders tegenkwam. 'Rechtse' mensen leken altijd slechtgezind, ze dachten zo 'klein'. De negativiteit die ze uitstraalden kon ik niet rijmen met hun wil om een land naar een "mooie toekomst" te leiden.

Maar ik ben dus links zonder daarover ideologisch nagedacht te hebben. Geen idee of mijn meningen - wat zijn mijn meningen? - overeenstemmen met die van linkse partijen. Dat hun politici op mij de meest betrouwbare indruk maken, vind ik belangrijker dan dat ik precies weet waar ze mee bezig zijn. Is het in politiek niet zo dat je vooral weet op wie je níét wil stemmen?

Níét op schijnheilige tsjeven type Erik Van Rompuy (iemand met zo'n kop). Níét op West-Vlaamse circusdirecteurs als Jean-Marie Dedecker (iemand met zo'n kortademigheid), niet op de grijze middelmaat van een Yves Leterme (iemand die zich zo opvallend door een imago-adviseur laat bijstaan). Is het niet in die negatieve spiraal van (centrum-)rechts dat grijze middelmaat als Leterme het kan maken op federaal niveau? Dat Jo Vandeurzen (iemand met zo'n minderwaardigheidscomplex) erin slaagt van eerste provinciale naar eerste nationale te promoveren?

VLD is 'ok' geworden door een opbod aan rechtse politici. 'Serieuze meneren' als De Gucht en Verhofstadt zaten weliswaar wat strak in het pak, ze hadden tenminste een doel voor ogen, een positieve toekomstvisie. "Optimism is a moral duty," werd door de rechtse Vlaming dan ook geheel en al in de wind geslagen. Zelf hou ik van de ideologische kant van het liberalisme, de economische zijde is me veel te realistisch.

Wat ik initieel wilde zeggen was dat ik jonge mensen bewonder die met een weldoordachte mening en visie aan politiek beginnen doen. Dat zij om die, die en die reden op hun achttiende al weten waarom ze voor de CD&V willen opkomen. Zouden ze zich in gesprekken met oudere partijgenoten nooit op ideologische foutjes laten betrappen, vraag ik me dan ook af. Hoe leer je zo'n ideologie eigenlijk aanvoelen, ook?