Wat ze precies antwoordde weet ik al lang niet meer, ik onthou zo goed als geen stomme voorvalletjes uit mijn leven en de weinige wrok die ik koester komt voort uit een gevoel dat ik dan weer overhield aan zo'n voorval waarvan ik me bijna niets meer herinner. Nee, ze zal waarschijnlijk "stomverbaasd" zijn geweest of ze zal dat toch zo goed mogelijk hebben gespeeld, en ik zal me wel hebben geëxcuseerd, spijt als ik kennelijk meteen had om wat blijkbaar een blitzkrieg had moeten zijn in een routineuze chat.Want het was dat chatten dat me niet afging met haar, met haar lange blonde krullen. Ik vond haar te leuk en wilde haar door het scherm trekken, soms mocht ik haar telefoneren en dan wilde ik haar ook door de draad trekken. Ze flirtte met me. Dat zeg ik als een verongelijkt kind dat betrapt wordt bij het graaien in de koekjeskast die veel te weinig bewaakt wordt. Ze danste en ze zong en ze bewoog en lachte en lachte.
Zoals zoveel zestienjarige meisjes dat doen, besef ik nu. Ik herlees dat e-mailverkeer, vink aan en verwijder. Ik had gehoopt dat het langer geleden was dan maar drie jaar, maar het is echt nog niet lang geleden dat ik pathetische songteksten kopieerde en mezelf lyrisch blootgaf. Tot zij haar haren roodbruin verfde, zo ongeveer, en ik dat chatprogramma van mijn computer verwijderde.
Het is zo vreemd dat ze me altijd te slim af is geweest, toen. Dt-fouten, dat wel, maar van bij het begin wel weten dat het tijdelijk was tussen ons. Ik wilde nog bellen, ik wilde een brief schrijven en ik kreeg haar adres ook hoor. Maar ik deed het niet, hét was er niet meer en dat had zij beslist. Want zij kon dat en ik niet.
3 opmerkingen:
Vrouwen voelen zich ook onzeker maar het is aan de man om zich telkens weer onsterfelijk belachelijk te maken en zich kwetsbaar op te stellen.
Een vriendin zei me ooit dat het schattig is, en ik dacht erbij "ja, maar alleen als je hem ziet zitten want anders vind je het pathetisch."
En een andere vriendin vertelde me dat mannen de eerste stap moeten zetten want zij zijn afwijzingen meer gewend dan vrouwen.
Ik heb er één les uit onthouden: ik zal me in mijn leven nog vaak genoeg belachelijk maken maar ik heb het elke keer overleefd en ik haal steeds sneller mijn schouders op wanneer ik het besef want uiteindelijk bepaal je zelf hoeveel macht je de andere over jou wil geven.
Zij kan dat inderdaad. Somehow hebben zij altijd alle touwtjes in handen, en zeker als ze lange blonde krullen hebben.
Ik heb ondervonden dat je eigenlijk best gewoon alle bullshit uit de weg ruimt. Zeggen waar het op staat, hoe je je voelt (precies op dat moment dan), verpakt in een dosis zelfrelativerende humor.
ik heb lange blonde krullen, ik ben een meisje en ik heb onlangs vergeefs mijn liefde verklaard aan iemand. en zelfs ik die zo romantisch pleeg te zijn vraag me af of ik het enige meisje ben dat nog een gedicht voor een jongen durft te schrijven, zich zo kwetsbaar durft op te stellen. want naar het schijnt vinden mannen dat niet eens zo aantrekkelijk, een verliefd meisje...
maar ondanks alles veeg ik de tranen uit mijn ogen (onlangs is net een uur geleden) en besef ik dat ik altijd wil blijven leven volgens de Loesje-spreuk: 'ik loop liever een blauwtje dan met eelt op mijn ziel'.
Een reactie posten