Niet dat ik er reeds de tijd voor genomen heb en, wee mij, niet dat ik het plan ook daadwerkelijk ten uitvoer zal brengen, maar de afgelopen tien dagen zijn er tien geweest waarover ik bij voorkeur iets officiëler verslag doe dan hier op de (het?) blog. In een speciaal daarvoor aangemaakt Word-document bijvoorbeeld of, je zal het vroeg of laat nog eens zien gebeuren, op een A4-tje. Maar ik moet er niet te lang mee wachten, dat is zeker. Anders zijn de details weg. Voorgoed.
Dat het bloggen erbij inschoot leek volstrekt normaal te zijn. Ik heb begot geen twee minuten aan die (dat?) blog gedacht, terwijl ik ergens in een hoge boom hing te jubelen, dan wel in een diepe put lag te snotteren. Wat? Waarom? En hoezo dan? Goh ja, ik speelde nog eens de hoofdrol in een romantisch toneelstuk zonder duidelijke afloop, en toen ik daarmee klaar was had ik nog net de kracht om als een chirurg der rechtvaardigeheid een kanker uit mijn leven weg te snijden.
Ja natuurlijk moet ik vaag blijven. Ik geef u ook mijn familienaam niet, noch mijn woonplaats of mijn haarkleur. Daarvoor zijn we hier ook niet samen. We zijn hier voor enkele vage zinnetjes, enkele terloopse minuten en dat zelfs alleen als u het wilt.
Maar voor mezelf zal ik het in een Word-document schrijven. En flarden van dat verhaal belanden hier misschien ooit nog in een fictioneler, wat omfloerster jasje. Over verliefd willen zijn en niet meer samen kunnen leven, daarover gaat het. En over overdrijven en halucineren, over thuiskomen en relativeren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Zelf wil ik een dergelijk verslag nogal eens in een correspondentie gieten, waarmee ik maar wil zeggen dat ik me aanbevolen hou. Mét blad voor de mond schrijft U al goed, maar zónder .. dat moet waarlijk indrukwekkend zijn.
Een reactie posten