Zó gelúkkig

Dit was zó'n leuke dag. Ik voel me een meisje van twaalf dat voor de eerste keer verliefd is en dan maar meteen op iedereen tegelijk. Maar als ik wil kussen dan moet ik kiezen en daarom ga ik u enkel onderhouden over mijn avond, die ik - hoe is het eigenlijk mogelijk? - integraal voor de tv heb doorgebracht.

Met "South Park" om te beginnen, een programma dat ik - sla mij - pas sinds enkele maanden écht ontdekt heb. Jaren geleden al ben ik naar de film gaan kijken toen die uitkwam, maar later keek ik er nooit meer naar op tv. Maar nu dus ben ik zót van dat programma en in het bijzonder van - kan het anders? - Cartman. Zót van dat stemmetje, dat corpulente lijf, van zijn muts en van zijn mama.


- For more funny movies, click here

Aansluitend op VT4 was er "According to Jim", zo'n typische serie waarin er om de twee zinnen een lachband het werk opknapt. Dit zou ik nooit leuke televisie vinden, mocht ik niet zo zót zijn van die genaamde Jim uit de titel, tevens de hoofdrolspeler. Dat is dus een vent van twee meter die ik schattig vind.. En naar een schattige vent kan ik blíjven kijken. Elke dag een halfuur toch, als het me uitkomt.

"Friends" daarna, dat ik net als "South Park" eigenlijk nog niet lang kén, überhaupt. Kunt u daarbij, is dat geloofwaardig, dat ik nu pas Chandler en Ross uit elkaar kan houden etc.? En dan moet u er nog bij denken dat ik heel lang niet wist dat die theme song van The Rembrandts dus bij dat programma hoorde. Instant verslaafd nu, natuurlijk. Die jongens en meisjes en al die relaties, dat is zó leuk om naar te kijken.

Voetbal dan, jazeker. Champions League, en ik had geroepen dat ze in de eerste tien minuten moésten scoren. Deed Bayern dat toch wel niet zeker, tegen Lyon, en kwam daar toch zeker wel een "aangenaam schouwspel" van. Naar voetbal kijken staat voor mij gelijk aan kankeren, feit, maar vanavond was dat een ontspannen kankeren, een opbeurend kankeren.

"De slimste Waal ter wereld", veeleer toevallig en voor de eerste keer dit seizoen. De eer is weggelegd aan Christophe Deborsu en afvallen deed Philippe Geubbels, een stand upcomedian met - ik ben daarin liever to the point - een spraakgebrek. Hoe dan ook, het viel me op hoe het format nog steeds leuk is om volgen en hoe Rik Torfs de spitsvondigheden blijft rondstrooien.

Werd er gezapt naar Canvas en was diezelfde prof daar in een "genou à genou" verwikkeld met Bart De Wever. Angstwekkend dicht op elkaar gedrukt in een lege en kille ruimte moest De Wever tot bijzonder ongemakkelijke confessies overgaan. Daarbij leek het alsof het leven uit zijn ogen verdween en alsof zijn gezichtsspieren hem langzamerhand meer en meer in de steek zouden laten. Wel was ik onder de indruk van het verbaal hoogstaande gepingpong tussen de twee, en ik geef toe: af en toe moest ik akkoord gaan met wat 't conservatief Weverken zegde over normenvervaging.

Slaap zacht, lieve wereld.