Er gebeuren dingen in mijn leven waarover ik niet kan schrijven. Zoals drie meisjes in mijn bed en hoe ze daar terecht kwamen. Niemand gelooft me als ik daarover schrijf en zelf kan ik het ook nauwelijks geloven. En ik schaam me ook.
Niet dat ik een van hen verplicht heb. Ik zou zelfs zeggen, integendeel. Alledrie wilden ze iets van mij, misschien wel meer dan ik van hen. Maar ik ben ook van mening dat bedden lekker liggen. En dan laat ik me gaan.
Niet met onverdeeld succces. Eentje van hen zie ik in goede verstandhouding nooit meer terug, een ander is meer een 'maatje' van me dan een vriendin en een derde heb ik op alle fronten moeten blokkeren, die wilde in mijn bed blijven liggen tot mijn bed het hare zou zijn. Van haar heb ik spijt. En ik verwijt me mijn eigen onzorgvuldigheid.
Er gebeuren dingen in mijn leven waarover ik niet zou moeten schrijven, maar die me dermate bezighouden dat ik schijnbaar niet anders kan. Bij deze.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten