Geert Simonis

Om meteen met de deur in huis te vallen: Geert Simonis is een begrip. U denkt daar ook zo over, maar maakte u deze bedenking misschien nog nooit eerder bewust. Nu hebt u daartoe wel de gelegenheid en kan u zich in één snok realiseren dat hij dat niet enkel op Twitter is, een begrip, maar ook op het podium wanneer hij een uur lang uit ziijn gedichtenarchief voorleest. Of op de Finse piste wanneer hij in mijn zog zes of acht kilometers loopt. Of op het..

Respect- en inspiratieloos zou ik Geert een 'grote meneer' kunnen noemen. Maar dat doe ik niet. 'Grote meneer' is zo vtm, zelfs zo één, en Geert kijkt veeleer naar TV Limburg. Hij is mijn favoriete Limburger, mag u weten, zelfs al heb ik dan Limburgse familieleden. Maar zij laten mij koud, daar in het verre Neerpelt en dito Hamont-Achel. Overigens zitten zij meer in respectievelijk Sankt-Vith en Caïro dan in Neerpelt en Hamont-Achel.

Geert Simonis dus, het alter ego van een uitstekend schrijver. Een weldoener ook. Hij zorgt ervoor dat de vrouw van 65 haar portefeuille met 65 euro erin terugkrijgt. Ik zou het hem niet nadoen. Ik zou de portefeuille trachten terug te bezorgen maar het geld houden. Een aanzienlijk bedrag, maar ik draai er m'n hand niet voor om. Geld is ook maar geld, gezondheid is belangrijker. Maar voor mezelf, praktisch zonder geld, is 65 euro meer dan welkom. Zeker nu ik heb ontdekt dat mijn Visakaart gehackt is en ik daarmee enkele tientallen euro's kwijt ben. Doch, ik heb Cardstop al gebeld en mijn betwistingsformulier is verzonden naar de nozems van Atos Worldline in Brussel. Deze compagnie neemt het niet zo nauw met transparantie. Ik heb hen verteld dat ik naar hun kantoor wil komen om te tonen wat transparantie is. Dat vonden ze niet nodig.

Wilt u geloven dat Geert Simonis me via Facebook een mail stuurt terwijl ik over hem schrijf? Over Ithaka mailt hij me, een kunstenfestival dat hij mee organiseert. Een bezige bij is hij, Duizendpoot Simonis. Want een remixer. En een sampler. En iemand die old school knipt en plakt. Geert Simonis weet wat 'remixcultuur' inhoudt. Ik niet. Het klinkt me enkel wat duur in de oren.

Als Geert Simonis er niet was geweest, daarnet met zijn blog en en plus met zijn mail, had ik misschien mijn frustraties geuit over de wachtrij in mijn BNP Paribaskantoor of de wachtrij aan het NMBS-loket. Nu is dat niet meer nodig, maar wel wil ik nog zeggen dat ik dezer dagen marktonderzoek voer in opdracht van KBC en dat ik daarbij moet peilen naar de wachttijden in betreffende kantoren, afhankelijk van welke Raymond De Lul of Jeanine De Put ik bel. Dit plebs heeft negen op de tien geen last van een lange wachtrij, en ik dus wel. De pest heb ik eraan, aan die wachtrijen.

Maar Geert Simonis dus. Ik hoop dat hij niet verveeld zit met dit stukje. Dit is immers gespeend van elke ironie en voor de volle honderd goed bedoeld. Ik verwacht er - uiteraard - ook niks voor in de plaats. Geert Simonis is gewoon uw leukste follower, uw favoriete blogger, een remixer naar uw hart en een Limburger. Een man met humor ook. Ik moest hem maar eens porren. U moest het maar eens lezen.