Een lustobject met een micro

Hippe Amerikaanse dudes hebben in 2011 beslist dat liefhebbers van ‘niet-commerciële’, muziek Beyoncé voortaan serieus moeten nemen. Deze muzikale voorlopers, die bijvoorbeeld per abuis recensies schrijven voor Pitchfork of Stereogum, zullen niet rusten vooraleer de muzikale meerwaardezoeker Beyoncé in één adem noemt met bijvoorbeeld Ella Fitzgerald. Beyoncé is niet ...meer noodzakelijk r’n’b maar evengoed ‘indie’. Beyoncé is indie pop, net als Death Cab For Cutie of The Shins. ‘Queen Bee’ is rijp voor Rock Werchter of Primavera Sound. Glastonbury en Lollapalooza heeft ze al in haar zak. Het is slechts een kwestie van tijd voor ze ook de modder van Sziget en Dour trotseert.
Beyoncé is als artiest méér dan haar kont.

Of er zijn toch mensen die ons dat in alle sérieux willen laten geloven. Maar daar tuin ik niet in! Beyoncé maakt carrière op de omvang van haar achterwerk. Dat is een waarheid die klopt. Dat was niet anders tijdens haar show op de Grammy’s, met haar man en succesvol entrepreneur Jay-Z aan haar zij. Vijf minuten haar kont in de strijd gegooid - mét twerk-demonstratie - en niks dan lovende kritieken geoogst. Haar Z is inmiddels een oude sok zonder bijzondere muzikale verdienste (behalve dan harde cash), maar krijgt wel jaloerse oeh’s toegeroepen omdat het zijn lul is waar zij op gaat zitten. Hun dochter was op twee dagen oud de jongste ‘artieste’ ooit die een hitlijst haalde. Ze kweelde mee op Z’s ‘Glory’.
Oh, authenticiteit.

Beyoncé is een sekspop. De (oerdrift van de) man zegt: “wil ik neuken”. Ook die hippe brilmonturen van Pitchfork willen niets minder dan touche met Beyoncé. Met haar samenwonen in een huis van betoncé. En dat die Jay-Z ondertussen maar in pak en das op zakenlunch gaat. Tienermeisjes en vieze rukkers delen een enkele like op Facebook: Beyoncé.

Er staat geen foto van haar online waarop Beyoncé niet als lustobject wordt geportretteerd. Soms zijn het haar borsten, vaak zijn het haar benen, meestal is het haar badonkadonk. Jawel, haar badonkadonk. Haar ‘extreem welgevormd, erg rond, aantrekkelijk achterwerk’. Ze heeft ook een behoorlijke stem trouwens, Beyoncé, maar die kan je uitsluitend horen als je zo gek bent om je ogen dicht te knijpen.

Beyoncé. Zij en zij alleen is op dit moment de Grootste Muziekact ter Wereld. Niet in een bepaald genre, neen, over alle genres heen. Zeg dat kritische recensenten het gezegd hebben. Coldplay is kinderen aan het krijgen. Daft Punk is per definitie geen kanshebber, want Frans. U2 heeft postuum een single uit, maar is gelukkig dood. En Lady Gaga en Rihanna - de enige rechtstreekse concurrenten, zou men denken - hebben hun regels. Madonna, van haar kant, is voor het laatst gesignaleerd met een Cara Pils op een zijpodium van Rock Zottegem. En Prince - onbekend voor iedereen die jonger is dan 20 - valt niet meer onder ‘populaire muziek’, maar onder ‘avant-garde’.

Daarom dus. Beyoncé. Welverdiend met haar badonkadonk. Vier sterren op vier van de indiekids. Voor een lustobject met een micro.