Ik was nooit onbezorgd - zij wel

de treurnis als ze zegt: vroeger was ik gelukkig
daar en over andere dingen dacht ze niet eens na
nu denk ik daar over na en kom ik tot een besluit, zucht ze
ik ben niet gelukkig, en dat al zeker twee jaar

ik waardeer de stijlfiguur van de overvloedige overdrijving
van onberispelijke beheersing van de dramatica van de taal
als trotse protagoniste in een eigen feuilleton
zet ze verhaallijnen in de verf
die ze vroeger met wasco’s zou hebben ingekleurd

in de tijd waarin ze ook tussen gevallen bladeren onderaan een boomstam stond
terwijl ze zich nu liever bovenin de stamboom bevindt
als ze door een zwarte bril door familiealbums bladert

heeft ze blije herinneringen aan die keer dat ze op haar knieën viel bij het rolschaatsen
ze voelde pijn in zijn meest betekenisloze vorm
de pijn die ze nu voelt betekent veel voor haar
ze maakt een knieval om ellende te bezweren
en bezeert daarbij zoals voorzien haar knie

of hoe de onttovering van de wereld zich voltrekt
een telefoongesprek geduldig aftapt
en dat vervolgens naar believen lekt
het boek dat u wil schrijven telkens toeklapt