zaterdag 12 april 2008

Country steak

Alex wil wel eens wat .anders, dus heeft hij een nieuwe naam. Iets jofeler, iets anoniemer. En ik ben echt wel één met mijn "Crew €-folies '04"-pet hoor.

Anoniem.

Het is mooi weer, dat noopt tot buitenkomen. Gisterennacht was het 4u, met P. en een heldhaftige A. Vandaag is het 14u, met een slomer dan slome P. en met mezelf die in alles vindt wat hij zoekt.

Naar de Colruyt moet dat. Met een sms als boodschappenlijstje en conform onze slaapdronkenheid, zonder zakken om de door ons te kopen artikelen in mee te dragen, huiswaarts (daar kwamen we natuurlijk in de winkel pas achter - natuurlijk).

Puur poseren: in zo'n situatie, op zo'n dag naar de Colruyt wandelen. Niemand ziet ons echt, ik maak me geen illusies, maar toch kijken "bommakes" ons licht bevreesd aan, houden Chiro-meisjes de adem in, als waren wij Marius O. en Adam G. in een treinstation near you.

Sloffend bereiken wij ons doel en lo-fi gaat dat naar onze 'rayon' die we mits enig speurwerk weten te vinden. De sms komt meer dan van pas en maakt gewag van "country steak + pepersaus (Knor)". Voor die country steak moeten we naar de beenhouwerij, en veel hachelijker, moeten we een papier invullen om onze bestelling aan te geven.

Een kar vinden we niet de moeite, dus staan we met onze tomaatjes, sla en pastis in de armen, als tooghangers tegen rekken geleund. Dit is niet de manier waarop je in de Colruyt rondloopt, we voelen ons 'hulpeloos', zeggen we, luidop lachend om zoveel studentikoos aandoend gekluns, en ons licht beschaamd afvragend hoe A. dit alles met net iets meer kunde zou afhandelen.

"Bestelling nummer 399 ís klaar aan de beenhouwerij." Met plastic verpakkingen tot aan onze kin lopen we naar de kassa, waar een jongen met veel gevoel voor regeltjes met ons afrekent. Wij grinniken, denken nog steeds graag dat iedereen ons gezien heeft in onze bloeiende jeugdigheid, en keren kotwaarts, waar wij elk onze gescheiden activiteiten weer voortzetten.

Met Red Bull, prints gemaakt bij het Marokkaanse internetcafé, "Yes, U" van Devastations en veel goesting om zo meteen de trein naar Brussel te nemen, in mijn geval.

1 opmerking:

Anoniem zei

Het is goed te lezen dat ge terug zijt.