Een festivalconcert. Er naartoe gaan. Er staan. Er een hele tijd staan. Tot het gedaan is. Je dan de vraag stellen wat je ervan vond?
Waarvan?
Motek op de Vismarkt, Leuven. Verwachtingen? Neuh. Interesse? Eventueel.
Liedjes. Gitaren. Een zanger. Een publiek. Een "heuse lichtshow".
Boeiend? Bwah.
Veel gsm's. Mensen die bellen of foto's trekken. Veel mensen die babbelen. Veel mensen die niet in de richting van het podium staan. Interesse? Als die ene Afrekeninghit gespeeld wordt plots wel, ja. Opeens blijken al die pubers daar toch te staan om een réden. Kennelijk is die single het enige nummer dat ze van Motek kennen. Van in de Afrekening. Een eigenaardige hit trouwens, die "Tryer", als men het mij vraagt.
Desinteresse. Verveling. Ultieme tijdelijkheid.
Ontgoochelend?
Als ik later groot ben, word ik geen muzikant. Ik zal de aandacht toch niet weten vast te houden. Mijn ego is te groot om minder belangrijk te zijn dan een gsm, als ik op een podium sta te 'performen'.
Herinnering? Amper. Spijt? Bwah nee, waarom?
Is dat normaal? Allicht. Ligt het aan mij? Niet eens. Is het belangrijk? Zeker niet. Waarom gebeurt het dan? Pro forma.
Motek trad louter pro forma op. Zouden zij de denkoefening maken? Of heet dat bij hen muzikale masturbatie?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Waarschijnlijk stond ik vlak naast je. Vond er weinig aan. De drummer moet eens kiezen wat hij wil zijn: retestrak of pokkechaotisch.
tiens, ik dacht dat ik de enige was die daar zo over dacht, wat iedereen aan motek zo fantastisch vind, ontgaat mij volledig. maar kijk..
een groep die nog maar eens laat zien hoe verkeerd het belgische rocklandschap in elkaar zit.
Een reactie posten