Grote V

Als de betekenis er dan echt van doordringt, begin ik plots te twijfelen. Ik ging schrijven: vriendschap is mooier dan liefde.

Vriendschap met de grote V had ik dan wel in gedachten. Het soort vriendschap die je toelaat elkaar lief te hebben zonder dat daar allerlei twijfels van moeten komen. Trouwens, liefde impliceert vriendschap dus is vriendschap veel 'toegankelijker'.

Maar dan zeg je natuurlijk ook meteen dat liefde 'exclusiever' en dus schaarser en waardevoller is. Dat maakt de liefde ook zo aantrekkelijk en spannend. Want 't is het schaarse goed dat men koesteren moet, om de Bond Zonder Naam te citeren.

Maar ik kies dus initieel voor vriendschap. Omdat liefde lijden is en naar alle moderne waarschijnlijkheid ook opgeven, ooit. Liefde is achterblijven met een kater, misselijk zijn van miserie. Natuurlijk is liefde ook delen en strelen, maar wie oh wie gelooft er nog in de oneindigheid daarvan? We defrienden Facebookvrienden, laten mailtjes onbeantwoord, laten mensen dagen wachten. En nog meer nachten.

Vriendschap met een grote V is eveneens delen, en mits een ietwat open geest ook wel eens strelen. Zo'n vriendschap draagt niet het juk van de onvermijdelijke cocon die liefde schept, de stress van de vlam die moet blijven branden. En als een vriendschap eindigt kan je misselijk zijn van miserie, maar die ene is er niet vandoor en er ligt doorgaans geen cocon aan diggelen.

Ik heb mensen gedefriended. Op Facebook, maar meer nog in het echte leven. Ik heb relaties beëindigd. Altijd al in het echt. Nu ben ik vaak alleen in vergelijking met andere periodes en ik verlang meer naar enkele Vrienden dan naar de cocon van de Liefde. Want de Liefde - met grote L dus wel - is zo schaars dat mijn handen beginnen te beven, bang als ik ben om ze te laten glippen. En bevende handen laten zich dubbel zo hard verbranden.