Een van mijn beste vrienden heeft kanker. Hij vindt dat niet erg, wil geen chemotherapie ondergaan, noemt het ook geen kanker. Ik noem het kanker; hij is niet ziek.
Ik zég dat een van mijn beste vrienden kanker heeft. Hij heeft geen kanker, is daarentegen kerngezond. Hij heeft een mosgroene trui die uitstekend bij 'm past. Eerlijk gezegd zag hij er nooit beter uit dan nu.
Al ruim drie jaar zeg ik dat hij kanker heeft. Niet tegen hem, wel tegen anderen die het van mij aannemen willen. Gelukkig zijn dat er niet veel.
De uitwassen van de kanker die ik hem toedicht zijn niet zo ernstig. Hij heeft er geen of nauwelijks last van. Zijn kanker was voor zijn vriendin wel een reden om bij hem weg te gaan. En ik mijd 'm ook wel nu en dan, vanwege zijn kanker. Jammer toch.
Gisteren was zo'n avond. Ik wilde hem zien, maar hij had kanker, dus ging ik maar weer naar huis.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten