'De moslims'

In de praatgroep Nederlands voor anderstaligen die ik begeleid, praat ik soms met moslims over religie en ik heb het nog nooit meegemaakt dat een van hen afwijzend reageerde toen ik zei dat ik zelf atheïst ben. Zij respecteren dat, net zoals ik hun geloof respecteer.
Ik respecteer ook de jonge moslim, een Palestijn, die ik ken die de hand van een vrouw niet schudt. Ik vind dat raar en zelfs onbegrijpelijk, maar goed, hij doet daarmee niemand kwaad en toont zich n...iet onverdraagzaam naar westerse gewoontes (voor zover ik weet). Dat ik vrouwen wél de hand schudt, vindt hij geen probleem.

Mijn ervaring met moslims is dat zij hun geloof aan niemand opdringen. Zij zullen er ook niet gemakkelijk over beginnen praten, het is niet iets waar voortdurend aan wordt gerefereerd in gesprekken. De moslims die ik ken lijken hun religie te beleven als iets persoonlijks waar niet nodeloos over gepraat hoeft te worden. Ze kijken op een andere manier naar de westerse maatschappij dan ik, maar dat zorgt niet voor conflicten.
Thema's als het homohuwelijk, abortus e.a. kunnen besproken worden.

Ik heb wel al gemerkt dat moslims onderling hevig kunnen discussiëren over wat ze hebben gelezen in de Koran. Sommigen hebben bepaalde passages anders geïnterpreteerd dan anderen. Daar kan dan discussie over ontstaan, maar nog nooit zag ik dat op een fanatieke manier gebeuren. Ook op dat vlak bestaat er wederzijds respect, heb ik de indruk.

Ik heb moslims ontmoet voor wie religie nauwelijks van belang is. Zij noemen zich zelfs geen moslim (meer), ze geven er gewoon niet om, zonder de islam daarom af te wijzen. Ook die mensen werden gerespecteerd door de wel praktiserende moslims, al lijken die laatsten het toch te betreuren dat de ander niet meer in de islam is geïnteresseerd. Er leek dan een soort mild onbegrip te bestaan, zonder meer.

Voor de rest heb ik geen persoonlijke ervaringen met moslims. Ik heb geen moslimvrienden maar ik heb ook geen vrienden die uitgesproken een andere religie aanhangen. Ik heb geen gelovige vrienden, geen vrienden die bidden of naar de kerk gaan. Maar dit zou vriendschap niet in de weg staan.

Het is belangrijk voor mij dat ik dit overdenk, want het wordt steeds verleidelijker, laagdrempeliger, om, opgestookt door nogal eenzijdige mediaberichtgeving, 'de Islam' als des duivels te gaan beschouwen.
Terwijl dat natuurlijk totale nonsens is.
Een marginaal aantal terroristen die zeggen te opereren in naam van de Islam, belichamen niet die religie in haar geheel.
Het is belangrijk om dat goed te onthouden, anders kan er nog behoorlijk wat gaan ontsporen de komende maanden of jaren.