Als de afwas te lang blijft staan

Onder mij op straat, zie ik Jan-Peter Balkenende, een Roemeen en die caissière van de GB passeren. Ik woon in een marginale buurt, in een marginaal land. "In het land Vlaanderen!!" Nee, nog even niet, fasco!

Der Fascismus ist im Stadt.

Nee, ik bedoel: in de kamer naast mij zit iemand die me meer deprimeert dan alle uren van de dag samen. Sorry A., maar sinds je werkloos bent ben je ook waardeloos. Allemaal leuk dat je wel eens telefoon krijgt van dat meisje van het uitzendbureau (waarover je dan grapt dat ze verliefd op je is) en dat je al eens om 8u 's ochtends (!) naar dat opvangtehuis-van-de-lullo's bent geweest, in weze doe je helemaal niks en daarom staat de afwas er ook al een week onaangeroerd bij.

Dat zingen van je wijst er kennelijk op dat je je goed voelt. Gelukkig verklapte je me ooit dat het niet uit je gedrag af te leiden is hoe jij je voelt. Daarom kan het nog steeds erg slecht met je gaan. En ik vermoed dus ook dat dat het geval is. Als ik welwillender ben, kom ik het je wel eens vragen.

Nee, dan S. Die is blij en bezig. En neem mezelf: ook vijf dagen volop in touw. En moe aan het eind daarvan. Jeez. Ik zou in m'n bed kunnen kruipen, ik zou tegen jou aan kunnen kruipen. Mits jij van die zachte, vlezige dijen hebt tenminste. Dan zou ik de koning te rijk zijn. En zwijgen. En mijn ogen sluiten. Om af te dwalen naar een minder harde wereld.

En straks staat er een activiteit gepland, waarvan de opmerkelijke spellingswijze je heel wat punten kan opleveren bij een spelletje scrabble. Niet dat het woord zo bijzonder is of klinkt, maar er zit wel een q en een z in - als je het op die manier wil schrijven tenminste - en da's toch altijd wel een beetje speciaal.
Ik hoop dat het leuk wordt. A. gaat niet mee (positief, anders was ik zelf ook thuisgebleven) en S. trekt de kar.

En dan nu maar eens wat rond gaan sloffen in die marginale buurt van mij. Met een stroopwafel in mijn muil, voor de geïnteresseerden.